رابطه مصرف مواد مخدر و ارتكاب جرم
.ارتكاب جرم به عنوان یك رفتار غیرمتعارف معمولا تحت تاثیر عوامل مختلفی انجام می شود. البته نوع جرم و انگیزه های آن خود اثرپذیری از عوامل متعدد و مختلف را به صورت متفاوتی دچار استحاله می كند.
در واقع انسان برای ارتكاب جرم باید زمینه ها و بسترهای شخصیتی، روحی، روانی، فردی، خانوادگی و اجتماعی را داشته باشد و مراحل گذر از یك شخصیت سازگار به شخصیت نامتعادل در او فراهم شده باشد كه در این صورت وقوع برخی حوادث یا وجود برخی عوامل ارتكاب جرم توسط فرد را آسان تر و سریع تر خواهد كرد.
بنابر اینكه تصور كنیم صرف استفاده از مواد مخدر یا محرك باعث ارتكاب جرایمی مانند قتل و ضرب و جرح و… می شود چندان علمی و قابل دفاع نیست. باید فرد چنانكه گفته شده از جهات فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و تربیتی آمادگی این كار را داشته باشد كه در این صورت مصرف مواد مخدر به ویژه مواد محرك نظیر كوكایین، كراك، شیشه و هرویین می تواند موجب ایجاد سرعت در هدایت فرد به طرف ارتكاب جرم شود.
درباره جرایم مختلف مصرف مواد نقش عمده یی در تحریك افراد در قتل، ضرب و جرح و تجاوز به عنف دارد كه این میزان بیشتر از جرایم مالی مانند كلاهبرداری یا سرقت است.
شرایط فعلی جامعه ما با بروز پارادوكس و گسست بین فرهنگ سنتی و فرهنگ پسامدرن ناشی از داده های فضای مجازی باعث تفریق بین نسل گذته و نسل امروز شده كه نوعی بیگانگی را در بین جوانان رقم زده است.
این فاصله ای است كه به نظر می رسید خانواده ها و جوانان نتوانسته اند آن را میان خود كم كنند در نتیجه احساس دایمی كمبود بین جوانان آنها را به سمت مصرف مواد مخدر سوق می دهد. مصرف مواد بدوا به عنوان نوعی مسكن و تعدیل كننده فشارها تلقی می شود اما به محض مصرف و تكرار آن غیر از نیاز روحی نیاز جسمی نیز به آن در فرد ایجاد شده و به تدریج شخصیت فرد و كنش ها و واكنش هایش به جای آنكه توان با عقلانیت و خرد جمعی باشد تابعی از تاثیرات مصرف مواد مخدر خواهد شد.
در این حالت كوچك ترین محرك خارجی یا عدم اجابت خواسته های ایشان از سوی اطرافیان ممكن است آنها را به سمتی هدایت كند كه دست به اعمال مجرمانه از قبیل قتل بزنند.
فرد در این وضعیت دچار ازهم گسیختگی روانی و اختلال شخصیت و نوعی نافرمانی روانی شده و جنون آنی به وی دست می دهد به طوری كه وی دیگر متوجه رفتار و اعمال خود نیست و ممكن است در این شرایط دست به هركاری بزند. كارهایی كه به محض رفع حالت نشئگی متوجه می شود كه تا چه اندازه اشتباه و نادرست بوده است.
البته این فرد در آن حالت اصولامتوجه رفتار خود نیست چون این ضمیر ناخودآگاهش است كه وی را به سمت خشونت در اعمالی كه او بدون چون و چرا پذیرفته سوق می دهد.
در جمع بندی نهایی باید گفت: مصرف مواد محرك یا مخدر زمینه ساز ارتكاب جرم نیست بلكه وقوع جرم ریشه در زمینه و بستر شخصیتی فرد دارد و مواد محرك تنها عامل تسریع بخش و تسهیل كننده این فرآیند است.
در واقع میل به انجام اعمال مجرمانه ریشه در عوامل مختلف دارد كه به سبك زندگی، فرهنگ خانوادگی، سطح اقتصادی ، نوع آموزش، سن، سواد و فرهنگ حاكم بر زندگی فرد بستگی دارد.
نویسنده: دكتر علی نجفی توانا- مدرس جرم شناسي
منبع: روزنامه اعتماد 1391/10/9
http://www.imj.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=3429:1391-10-12-12-05-20&catid=57:1388-08-19-07-45-26
برچسب ها:جرم, رابطه مصرف, مخدر, مواد