نفقه
سوال: مردی تعهد می‌نماید تا زمانی كه زوجه مطلقه وی ازدواج نكرده برای وی و فرزندش كه از پدر دیگری است ماهیانه مبلغ پنج میلیون ریال پرداخت نماید. بعد از مدتی در حالی كه همسر سابق وی ازدواج نكرده است از پرداخت وجه امتناع می‌نماید. زوجه الزام زوج سابق را از دادگاه به پرداخت وجه فوق‌الذكر می‌خواهد آیا این شرط، شرط ابتدایی است یا خیر؟ 2- اگر این شرط ابتدایی است آیا دعوا در این خصوص قابل پذیرش است؟ 3- اگر شرط ابتدایی نیست آیا می‌توان زوج را ملزم به پرداخت نمود یا خیر؟
جلسات هم‌اندیشی قضات مجتمع قضایی شهید صدر
آقای سیدرضایی: این تعهد ابتدایی است و الزام‌آور نیست.
آقای كثیرلو: این مانند طرح ایتام است اگر كسی قبول تعهد نماید كه مخارج یتیمی را بپردازد دیگر نمی‌تواند از تعهد خود رجوع كند بنابراین وی را ملزم به ایفای تعهد می‌نمایند.
آقای امان‌الهی: اول باید این موضوع را مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار داد كه آیا در قالب شرط است یا تعهد یا صلح یا هبه. ماده 183 قانون مدنی در این موضوع گویا است در فرض سوال موضوع احسان بوده و قابل رجوع است و امكان الزام وجود ندارد.
آقای چاووشی: ماده 768 ق. م این موضوع را بیان كرده است این موضوع را باید در قالب ماده 10 قانون مدنی قرارداد و یك تعهد الزام‌آور می‌باشد و می‌توان وی را محكوم به ایفای تعهد نمود.
آقای افراشی: در اینجا صلح معوض است چون نفقه ایام عده بر عهده زوج است و به همین دلیل این تعهد را داده است و ماده 768 قانون مدنی در این خصوص الزام‌آور است، دعوا قابل پذیرش می‌باشد و وی را ملزم به پرداخت می‌نماییم.
آقای عالمی: شرط ابتدایی و تعهد الزام آور دو تا نیست من اعتقادی به شرط ابتدایی ندارم و این امر در قالب شرط ماده 10 قانون مدنی است و فرد را ملزم به پرداخت می‌نمایند.
آقای حسینی‌زاده: این تعهد موضوع ماده 768 قانون مدنی است و فرد را ملزم به پرداخت می‌نمایند.
آقای موسوی: یك تعهد ابتدایی است و قابل الزام نیست و شامل شروط تعهدآور یا سایر الزامات نیست دعوا را در این خصوص نمی‌پذیرم.
آقای احمدی: هر تعهدی عقد نیست لكن این تعهد لازم است و وفق ماده 10 قانون مدنی چون یك نوع عقد است قابل الزام است.
منبع:
http://www.ghazavat.com/64/miz.htm
برچسب ها:نفقه