قوانين قراردادها (2)
شرايط رايج قراردادها:
بسياري از قراردادها شرايط ويژه اي را در بر دارند. ما اين نوع شرايط را در زير قسمت بعدي خواهيم آورد.
وظايف و مسؤوليتها:
قسمت وظايف و مسؤوليتها در يك قرارداد يك توضيح مفصل از شرح وظايف و قراردادهاست و نيز مهلت انجام آن را در بر دارد. اگر مسؤوليت يك شركت توليد يك كار چند رسانه اي، نرم افزار يا محتويات يك كار چند رسانه اي است مشخصات جزئيات آن مي بايستي گنجانيده شود.
نمايندگيها و ضمانتها:
ضمانت يك قول قانوني است كه حقايق مشخص درست هستند. نمايندگيها يا ضمانتهاي رايج در قراردادها اين طور موضوعات را از قبيل مالكيت موضوع قرارداد و حق فروش يا تغيير مالكيت را در بر مي گيرند. در قرارددهاي صنعت چند رسانه أي، ضمانت مالكيت حقوق اموال هوشمند و….. حقوق اموال هوشمند شخص ثالث نيز ضروري است. براي قراردادهايي كه فروش اشياء را در بر مي گيرند، ضمانتها به قوانين ايالتي محدود شده اند مگر اينكه دو طرف در قرارداد ذكر كنند.
مشروط انتهايي:
اين شرط اطمينان مي دهند كه يكي يا دو طرف قرارداد قسمت شرايط خاصي اجازه پايان بخشيدن به قرارداد را دارند. عموماً شروط انتهايي وقايع شكستن قرارداد را توضيح مي دهند كه حق پايان به قرارداد را براي يك طرف ايجاد مي كند. همچنين اين شروط روشهاي متوجه ساختن تمريني حقوق پايان دهنده را و نيز اينكه آيا طرف شكننده قانون بايستي فرصتي ديگر براي ترميم شكستن قانون خود پيش از اينكه طرف ديگر قرارداد بتواند قرارداد را ملغي كند را توضيح مي دهند.
مشروط درمان يا چاه:
اين شروط مشخص مي كنند كه اگر يك طرف قرارداد از شكست، طرف مقابل چه حقوقي دارد. در قراردادهاي موبوط به فروش اجناس، اين شروط معمولاً براي محدود كردن پاسخگويي فرشنده براي خسارات طراحي شده اند.
شروط ميانجيگري:
يك شرط ميانجيگري مشخص مي كند كه مباحثاتي كه به دليل اين قرارداد به وجود مي آيند مي بايستي به جاي دادگاه توسط ميانجيگري حل شود. اين چنين شروطي معمولاً مرجع حل اختلافات را ينز صراحتاً نام برده اند. نيز در ا، شهري كه مي بايست در آن اختلافات حل شود و روش انتخاب ميانجيگران نيز آمده است.
شرط ادغام:
شروط ادغام مشخص مي كند كه سند كتبي تمام فهميده شده حل گروهها را در بردارد. هدف آنها هم اينست كه اطمينان دهد شواهد خارج از سند كتبي در دادگاه در دادگاه نخواهد داشت يا اينكه سند كتبي را تأييد مي كند.
نكاتي براي قراردادها:
فرآيندهاي شكل دادن به قرارداد فوق العاده متفاوتند، از يك قرارداد كه به سرعت در يم ملاقات حضوري بسته شده است تا يك قرارداد كه پس از ماهها بررسي توسط تيمهايي از كارشناسان به وجود آمده است. قراردادهايي كه روابط مشخص صنعتي را مي پوشانند در اين كتاب مورد بحث قرار گرفته اند. موافقت توسعه در فصل 6 آمده است، قرارداد با كارمندان در فصل 7 آمده است، قرارداد با پيمان بندان مستقل در فصل 8 گنجانيده شده است. و موافقت پخش در فصل 18 آمده اند. (نظر ناشر در اين مورد هم در فصل 19 آمده است.)
در اينجا نكات مثبتي در مورد تمام انواع قرارداها وجود دارد: آن را بنويسيد:
تمام قراردادها بايد شكل يك متن كتبي را كه توسط دو طرف به امضاء رسيده است را به خود بگيرند. شما نيازي نيست كه يك منشي استخدام كنيد تا آن را بنويسد. اگر شما پشت تلفن يا در ملاقات به توافق رسيده ايد، آن موافقت را به صورت كتبي در آمدن و از طرف مقابل بخواهيد كه آن را امضاء كند. اگر شما يك پيشنهاد كتبي مي كنيد، شما مي توانيد آن را به شكل يك نامه بنويسيد كه البته بايد در انتهاي آن براي امضاء وي جاي خالي بگذاريد.
مطمئن شويد كه از بين مسؤوليتهايتان بر مي آييد:
اگر يك مسئله وجود دارد كه براي شما ايجاد مشكل مي كند يك پيشنهاد دوباره بكيند و براي آن مسئله يك جايگزين معرفي كنيد. فرض نكنيد كه طرف مقابل شما را از انجام عملي كه نمي توانيد باز خواهد داشت و روي صحبتهاي شفاهي وي در اين مورد حسابي باز نكنيد.
قانون معرفي را به ياد آوريد:
قبل از اينكه قرارداد را امضاء كنيد، تصور كنيد كه چه چيز ممكن است اشتباه از آب در آيد يا چه چيز مي تواند اجراي مسؤوليتهايتان را سخت يا گران قيمت كند. اگر عمل واقعي از آنچه شما تصور كرده ايد گرانتر يا سخت تر باشد نمي توانيد آن را به اين بهانه رد كنيد. تنها هنگامي وارد يك قرارداد شويد كه اعتقاد داريد مي توانيد از بين مسؤوليتهايتان برشماريد.
هيچي چيزي را فراموش نكنيد:
به دقت و صحت تمام جنبه هاي درك خود را با طرف مقابل چك كنيد. اگر طرف مقابل قرارداد را بر طبق قرارداد شفاهي نوشته است كه بيشتر شكسته شده بود، مطمئن شويد كه نوشته وي شامل تمام جزئيات موافقت شفاهي شما مي شود. هيچ نكته اي را از قرارداد جا نياندازيد، هر چند طرف مقابل بگويد "ما به آن قراردادمان نيازي نداريم."
تمام وجوه را بپوشانيد:
تمام وجوه، امكانات و نتايج را بپوشانيد. شما نبايد يك مطلب را به دليل واضح بودن رد كنيد. مطمئن شويد كه قرارداد شما يك شرط تركيب را شامل مي شود تا از مباحثاتي در مورد اينكه آيا پيشنهادات كه در طول مباحثات انجام شده است. ولي داخل نوشته نهايي وارد نشده است جزئي از قرارداد شماست جلوگيري كنيد.
از زبان غيرواضح استفاده نكنيد يا سعي كنيد تا زبانتان مانند يك وكيل باشد:
اگر شما دقيقاً نمي فهميد كه طرف مقابل قرارداد از شما چه انتظاراتي دارد، سعي نكيند تا اين نقصان را در فهم و درك را با زبان غيرفصيح پيچيده تر كنيد. صحبت به زبان غيرفصيح باعث درك اشتباه، مباحثات و …مي شود. از زبان ساده اي استفاده كنيد تا بتوانيد به دقت موافقت خود را با گروه ديگر نشان دهيد.
تمام اجزاء دو بعدي را معني كنيد:
شرايط يك قرارداد كلاسيك را كه در آن يك گروه قرار مي گذارد تا به گروه ديگر جوجه بفروشد تغيير داد. فروشنده فكر كرد جوجه به معني جوجه به هر سن و سالي است، كه شامل جوجه هاي پيرو هم مي شود. خريدار هم فرض كرده است كه جوجه به معني جوجه جوان مناسب براي بريان كردن است. فروشنده جوجه هاي پير را منتقل كرده است و خريدار هم فرياد مي زند كه قرارداد شكسته شده به منظور جلوگيري از هر گونه اشتباه در فهم و درك، تمام اجزاء و مسائل را تك تك تعريف كنيد.
در مورد استفاده از "اجزاء هنر دقت كنيد":
اجزاء هنر علماتي با معاني مشخص در قانون هستند. به عنوان مثال "فرض" تعدادي معني زبان در انگليسي دارد. در قوانين اعمال هوشمند، فرض به معني انتقال قدرت اموال هوشمند است. در قرارداد خود هنگامي از فرضيات استفاده كنيد كه منظورتان انتقال مالكيت اموال هوشمند است. اين لغت را در معني ديگر به كار نبريد وگرنه ايجاد اختلال خواهيد كرد.
اجزاء را به طور عاقلانه به كار ببريد:
هنگاميكه شما قراردادي مي نويسيد، شما در حال توليد قانون خودتان هستيد. نوشتن متون خلاف نيست. از اصلاحات مختلف و مترادف در پاراگرافهاي مختلف استفاده نكنيد و يك اصطلاح را انتخاب كرده و در تمام متن همان را به كار ببريد.
منبع:
http://www.tco.gov.ir/law/farsi/Agreements/General/ho2-1.htm
برچسب ها:قوانين قراردادها