زني مدعي زوجيت دايم نسبت به مرد است. مرد در دفاع اظهار مي دارد: «که اين زن ابتدا زوجه موقت اينجانب بوده است. سپس با توافق، عقد را تبديل به دايم کرديم. پس از تبديل متوجه شدم که چون عقد دايم قبل از انقضاي مدت عقد موقت بوده است و بذل مدت هم نکرده بودم، بر اين اساس عقد دايم باطل و زمان عقد موقت نيز سپري شده است و هيچ علقه اي بين من و اين خانم نيست. بر فرض صحت ادعاي زوج، آيا عقد دايم لاحق باطل است؟
پاسخ:
الف) نظر اکثريت
عقد ازدواج دايم باطل است زيرا نتيجه عقد ازدواج ايجاد علقه زوجيت و محرميت و ساير آثار است که با عقد موقت حاصل شده است و جاري نمودن صيغه عقد دايم در واقع تحصيل است که امري باطل مي باشد. اين نظر متکي به فتاوي فقهاي عظام از جمله حضرت امام (ره) در تحريرالوسيله مي باشد که مي فرمايد: «کسي که در عقد انقطاعي مردي است، آن مرد نمي تواند قبل از تمام شدن مدت عقد دوباره او را براي ابد و يا براي مدت ديگر تجديد عقد نمايد يا بايد صبر کند تا مدت عقد قبلي تمام شود و يا آن را ببخشد …».
ب) نظر اقليت
گروه اول ـ به محض تبديل عقد موقت و جاري نمودن صيغه عقد دايم، بذل مدت به طور ضمني توسط مرد صورت مي پذيرد و بر اين اساس عقد دايم صحيح است.
گروه دوم ـ چنانچه مرد به لزوم بذل مدت علم و اطلاع نداشته باشد، عقد ازدواج دايم باطل است و اگر مدت ازدواج موقت تمام نشده باشد، صحيح است. ولي چنانچه مرد علم و اطلاع داشته باشد که براي جاري نمودن ازدواج دايم بذل مدت ازدواج موقت لازم است و عقد دايم را جاري نمايد، در واقع به طور ضمني بذل مدت کرده است زيرا وي
مي دانسته که براي تبديل ازدواج موقت به دايم بايد بذل مدت کند و با تبديل عقد به طور ضمني بذل مدت نموده است.
نظر کميسيون
اولاً، در صورت اختلاف زوجين بر اينکه عقد نکاح فيمابين دايم است يا موقت اصل دايمي بودن عقد زوجيت است. ثانياً، در وقوع عقد دايم ترديدي نيست بلکه زوج مدعي است که ازدواج موقت بوده و بدون بذل مدت عقد دايم صورت گرفته است. نظر به اينکه ادعاي زوج بر خلاف اصل حاکم بر قضيه است، ادعاي موقت بودن عقد و عدم بذل صريح يا ضمني مدت، بايد ثابت شود
موسسه حقوقی عدل فردوسی با قبول کلیه دعاوی دادگستری از جمله کیفری ، حقوقی ، خانواده ، امور شهرداری ها ، دیوان عدالت اداری ، ثبتی ، ملکی و سایر دعاوی دادگستری پذیرای هموطنان می باشد.