آشنایی با مقررات اتباع خارجی در جمهوری اسلامی ایران

نوشته شده توسط در اکتبر 29, 2011 . نوشته شده در مقالات حقوق خصوصی

• تعاریف
• متن ماده 180 قانون برنامه سوم توسعه
• آیین نامه اجرایی ماده 180 قانون برنامه سوم توسعه
• آئین نامه پناهندگان مصوب 25/9/1342
• قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب 19/2/1310
• آیین نامه اجرایی قانون ورود و اقامت اتباع بیگانه مصوب 12/3/1352 و اصلاحات بعدی
• قانون تشدید مجازات عبور دهندگان اشخاص غیر مجاز از مرز مصوب 5/8/1367
• قانون مدنی ( كتاب دوم تابعیت )
• نظامنامه قانون تابعیت ایران مصوب 3/2/1314 و اصلاحات بعدی
• آئین نامه زناشوئی بانوان ایرانی با اتباع بیگانه غیر ایرانی
• آییننامه اجرایی صدور روادید اتباع خارجی در مناطق آزاد تجاری – صنعتی جمهوری اسلامی ایران
• شناسایی اتباع خارجی فاقد پروانه کار

تعاریف

مقصود از اتباع خارجی ، موضوع ماده 180 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی ، اجتماعی فرهنگی كه از این پس – قانون نامیده می شود، افرادی هستند ( گذرنامه – پناهنده – مهاجر – آواره) كه تابعیت كشور جمهوری اسلامی ایران را ندارند و تحت عناوین زیر متقاضی ورود به كشور جمهوری اسلامی ایران هستند و تابعیت خارجی آنها مورد قبول دولت جمهوری اسلامی ایران است .

• پناهنده : به شخصی اطلاق میگردد كه به علت ترس موجه از اینكه به دلایل مربوط به نژاد یا مذهب ، ملیت یا عضویت در یعضی گروههای اجتماعی یا داشتن عقاید سیاسی تحت شكنجه قرار گیرد و درخارج از كشورمحل سكونت خود بسرمی برد و نمی تواند و یا بعلت ترس مذكور نمی خواهد خود را تحت حمایت آن كشور قرار دهد.
• آواره : فردی است كه به دلیل وقوع جنگ داخلی یا بین المللی ، بدون تشریفات قانونی ، كشور متبوع خود را ترك و یا وادار به ترك آن گردد. اما نمی تواند برابر كنوانسیون 1951 و پروتكل 1967 ژنو و ملحقات آن بیم مو جه از اذیت و آزار را به اثبات برساند.
• مهاجر : فردی است كه متقاضی اقامت در جمهوری اسلامی ایران باشد و درخواست وی مورد قبول جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته باشد.
• دارنده گذرنامه : فردی است كه در چارچوب قوانین و مقررات داخلی و بین المللی و با اجازه مخصوص وارد كشور می شود.

بالا

متن ماده 180 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی – اجتماعی و فرهنگی ج .ا.ا

بمنظور ایجاد تمركز در سیاست گذاری امور اتباع خارجی (آواره – پناهنده – مهاجر و اتباع خارجی دارنده گذرنامه ) در زمینه ورود ،اسكان ،اخراج ، اشتغال ،آموزش ،بهداشت و درمان و روابط بین الملل ،شورای هماهنگی اجرایی اتباع بیگانه به ریاست وزیر كشور و عضویت وزیران آموزش و پرورش – اطلاعات – امور خارجه – كارواموراجتماعی – بهداشت درمان وآموزش پزشكی – رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی – دبیر شورای عالی امنیت ملی – فرماندهی نیروی انتظامی و رئیس جمعیت هلال احمر تشكیل میگردد. تصمیمات شورای مذكورپس از تائید هیئت وزیران قابل اجرا خواهد بود.
آئین نامه اجرایی این ماده به پیشنهاد مشترك وزارتخانه های كاروامور اجتماعی – كشور و اطلاعات به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید .

بالا

آیین نامه اجرایی ماده 180 قانون برنامه سوم توسعه

هیات وزیران در جلسه 7/12/1379 آئین نامه اجرایی ماده 180 را تصویب كه برخی از مواد آن بشرح ذیل می باشد:
ماده 3 – منظور از ایجاد تمركز در سیاستگذاری امور اتباع بیگانه تعیین سیاستهای اجرایی حاكم بر امور اتباع بیگانه ، تهیه و تصویب طرحها و برنامه ها ، پیشنهاد بودجه مورد نیاز طرحها، نظارت بر حسن اجرای سیاستهای مصوب شورا و یجاد وحدت نظر و رویه در تمشیت كلیه امور مدیریت اتباع بیگانه است .

• تبصره 2 – كلیه سازمانهای ذیربط كه بنحوی از انحا با امور اتباع خارجی مرتبط می باشند باید پیشنهادهای خود را قبل از طرح در شورای امنیت كشور ، هیات وزیران و شورایعالی امنیت ملی در شورا مطرح نمایند ، و درخصوص نیروهای نظامی هرگونه هماهنگی و همكاری بین شورا و ستاد كل نیروهای مسلح بر اساس آئین نامه ای خواهد بود كه به پیشنها دو مرجع یادشده و به تصویب فرماندهی معظم كل قوا می رسد.

ماده 4 – بمنظور پیشنهاد طرحهای اجرایی و دستورالعملهای لازم و انجام مطالعات و برنامه ریزیهای متناسب با قوانین و مقررات و خط مشی دولت جمهوری اسلامی ایران و ایجاد هماهنگی اجرایی در بین سازمانهای عمل كننده ، كارگروه(كمیته) دائمی اتباع بیگانه به ریاست و تحت نظر دبیر شورا دروزارت كشو و با شركت مدیران كل یا مدیر مربوط در وزارتخانه ها و نهادهای عضو با معرفی بالاترین مقام اجرایی هردستگاه هر پانزده روز یكبار تشكیل می گردد.

• تبصره 2 – كار گروههای (كمیتهای) فرعی اتباع بیگانه در استانها در صورت لزوم و پس از تصویب شورا با حضور مدیران استانی وزارتخانها و نهادهای عضو به ریاست استاندار و بمنظور اجرای مصوبات وشورا تشكیل میگردد.
• تبصره 3 – كار گروه(كمیته) دائمی اتباع بیگانه بر حسب نیاز ،كمیسیونهای تخصصی و كارشناسی موضوعات اتباع بیگانه را بامسئولیت یكی از اعضای كارگروه(كمیته) تشكیل میدهد.
• تبصره 4 – تعداد اعضاء و نحوه تشكیل جلسات كمیسیونهای تخصصی توسط كارگروه(كمیته) دائمی اتباع بیگانه تعیین و مشخص خواهد شد.

ماده 6 – كلیه اختیارت كارگروه(كمیته) دائمی پناهندگان موضوع آئین نامه اجرایی پناهندگان مصوب 25/9/1342 در طول برنامه سوم به كار گروه(كمیته) دائمی اتباع بیگانه موضوع این آئین نامه محول می شود.

ماده 8 – اختیارات هیات وزیران ،موضوع قسمت اخیرماده (180) قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در اجرای اصل یكصدوسی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به مدت 2 سالبه اكثریت وزرای عضوشورا واگذار می شود و مصوبات آن بارعایتب ماده (19) آئین نامه داخلی هیات دولت قابل ابلاغ است .
گر چه تعاریف جدیدی از اتباع خارجی مقیم جمهوری اسلامی ایران ارائه شده لیكن تا بحال مقررات مربوط به چگونگی پذیرش ،اسكان ،تردد، ازدواج، استملاك ، تحصیل تابعیت و … مشكلات متعددی كه اتباع خارجی خصوصا" آوارگان در طی مدت اقامتشان در ابعاد مختلف اقتصادی ، آموزشی ، اجتماعی ، فرهنگی ، امنیتی برپیكره نظام جمهوری اسلامی ایران وارد نموده اند بصورت مدون تصویب نگردیده ولی كمیسیونهای تخصصی و كار گروه دائمی اتباع بیگانه ضمن هماهنگی با وزارتخانه ها و سازمانها و كارشناسان ذیربط در جهت شناخت مشكلات و ارائه پیشنهادات بمنظور حل آن ، گامهای بلند و موثری برداشته اند كه امید است در آینده نزدیك و قبل از پایان بر نامه سوم توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی راه كارهای جدید پس از تصویب به مرحله اجراء درآید. لازم به یادآوری است كه علی رغم تهیه پیش نویس قانون جدید ورود و اقامت اتباع خارجه ، قانون جدید تابعیت و آئین نامه جدید نحوه پذیرش اتباع خارجی ، بعلت طی نشدن مراحل قانونی آن ، كماكان قوانین آئین نامه های قبلی در حال اجراء میباشد.

بالا

آئین نامه پناهندگان مصوب 25/9/1342

هیئت وزیران در جلسه مورخ 25/9/42 بنا به پیشنهاد شماره 3685/م -14/9/42 وزارت كشور آئین نامه پناهندگان را به شرح زیر تصویب نمودند:
ماده اول – مقصود از پناهنده فردی است كه بعلل سیاسی ، مذهبی ، نژادی ، یا عضویت در گروههای خاص اجتماعی از ترس جان و شكنجه خود و افراد خانواده اش كه تحت تكفل او میباشد به كشور ایران پناهنده شود.

ماده دوم – پناهنده بطریق زیر شناختع شود.

• الف – عبور شخص یا اشخاص از منطقه مرزی بخاك ایران
• ب – تقدیم درخواست از طریق یكی از خارجیان ساكن خارج از ایران مبنی برپناهندگی ورود به ایران .
• ج – تقدیم درخواست خارجیان مقیم ایران دایر بقبول پناهندگی.
• تبصره – در مورد مندرج در بند الف پناهنده بمحض ورود بخاك ایران باید خود را به اولین پاسگاه مرزی یا مقام رسمی صلاحیتدار دولتی معرفی و چنانچه اسلحه ای با خود داشته باشددر مقابل اخذ رسید بمقامات ایرانی تحویل و تقاضای خود را تسلیم نماید.مقام مزبور تقاضا را قبول و شخص پناهنده را به مرزبانی منطقه معرفی خواهند نمود . مرزبانی اطلاعات لازم را از متقاضی كسب نموده تقاضاو اطلاعات را از طریق استانداری یا فرمانداری به وزارت كشور ارسال میدارد.

ماده سوم – برای رسیدگی به امور پناهندگان كمیته ای در وزارت كشور بنام كمیته دائمی پناهندگان تحت نظر معاون وزارت كشور با حضور نمایندگان عالیرتبه وزارت امور خارجه ، وزارت كار و خدمات اجتماعی ، اداره دوم ستاد بزرگ ارتشتاران ، سازمان اطلاعات و امنیت كشور – شهربانی كل كشور ، ژاندارمری كل كشور ( سازمان امور مرزی ) مدیر كل سیاسی و رئیس ادراه سیاسی وزارت كشور تشكیل میگردد.

• تبصره 1 – كمیته دائمی میتواند در صورت لزوم كمیته فرعی را در استانها و شهرستانها با حضور استاندار یا فرماندار و نمایندگان ارتش -سااك – ژاندارمری ، شهربانی كل تشكیل دهد.
• تبصره 2 – كمیته میتواند در صورت لزوم برای كسب اطلاعات و بررسی و تبادل نظر از نمایندگان سازمانهای دیگر دعوت نماید.

ماده چهارم – پناهندگی موقعی پذیرفته میشود كه از مراتب زیر اطمینان حاصل گردد:

• 1 – از تقاضای پناهندگی به ایران سوء نیت نداشته باشد .
• 2 – منظور او از پناهندگی اشتغال به كسب و كار نباشد.

ماده پنجم – كمیته دائمی صلاحیت رسیدگی به قبول یا رد پناهندگی و سایر امور مربوط به پناهندگان راداردو در مورد اشخاصیكه در خارج از ایران اقامت دارند ممكن است تحقیقات درباره آنان به نمایندگیهای سیاسی دولت ایران در خارج از كشور واگذار شود.

• تبصره – اشخاصیكه مرتكب جنایت جنگی و یا جرائمی علیه صلح و انسانیت و یا جرایم شدید حقوق عمومی شده باشند ازمقررات این آئین نامه استفاده نخواهند نمود.

ماده ششم – در صورت قبول پناهندگی دفترچه اقامت پناهندگی از طرف شهربانی كل كشور بشخص پناهنده داده می شود كه بمنزله دفترچه شناسایی و هویت رسمی است كه در دفتر شهربانی محل اقامت ثبت میگردد و دارنده آن باید هر سه ماه یكبار مراجعه و تمدید نمایند .

ماده هفتم – شخص پناهنده پس از قبولی پناهندگی از حقوق اتباع ایران در موارد زیر بهره مند میشود.

• الف – استفاده از خدمات بهداشتی و فرهنگی و اجتماعی .
• ب – اشتغال بحرف و كارهائیكه اتباع خارجی در ایران اجازه آنرا دارند و همچنین اموریكه كمیته دائمی پناهندگان صلاح میداند.
• تبصره 1 – پناهند حق شركت در فعالیت های سیاسی و سندیكائی ندارد.
• تبصره 2 – پناهنده حق دارد تا حدودیكه مخالف نظم عمومی كشور نباشد آزادانه مراسم مذهبی خود را اعمال نماید و بفرزندان خود تعلیمات مذهبی دهد.
• تبصره 3 – با پناهندگان همان رفتاری خواهد شد كه نسبت به بیگانگان مقیم كشور اعمال میشود.
• تبصره 4 – پناهنده در حدودیكه قوانین و امنیت كشور اجازه میدهد مانند اتباع خارجه در انتخاب مسكن آزاد است .

ماده هشتم – پناهنده كتبا" باید تعهد نماید مادامیكه در ایران اقامت دارد مقررات و قوانین دولت ایران را محترم شمارد.

ماده نهم – اگر پناهنده علیه امنیت یا قوانین ایران اقدامی نماید وزیر كشور به پیشهادكمیته دائمی پناهندگان گواهینامه پناهندگی اورا لغو مینماید و اگر اقدام او مستلزم كیفر قانونی باشد بمراجع قضائی باشد بمراجع قضائی تسلیم میگردد در هر صورت به پناهنده مهلت كافی داده خواهد شد كه خاك ایران را ترك نماید.

• تبصره 1 – پناهنده ایكه گواهینامه اش لغو شده تا موقع خروج از خاك ایران تحت نظر مقامات انتظامی خواهد بود .
• تبصره 2 – درصورتیكه از لحاظ امنیت ملی و نظم عمومی مانعی نباشد برای پناهندگان پروانه مسافرتی صادر خواهد شد كه با آن میتوانند بخارج از كشور مسافرت نمایند .

ماده دهم – محل كار و اقامت پناهنده با نظر كمیته دائمی تعیین میگردد.

ماده یازدهم – اگر كمیته دائمی پناهندگان تشخیص دهد كه اوضاع و احوالی كه در اثر آن پناهنده به ایران آمده از میان رفته است پناهنده باید خاك ایران را ترك گوید مگر اینكه دلائل كافی بر ادامه خطری كه متوجه اوست ارائه نماید.

ماده دوازدهم – پناهنده را نمیتوان اجبارا" به كشوری كه در آنجا جان یا آزادیش بعلل سیاسی ،نژادی ،مذهبی یا تعلقش به بعضی گروههای اجتماعی در معرض خطر است اعزام نمود.

ماده سیزدهم – اعطاء تابعیت به پناهندگانیكه در مدت اقامت در ایران قوانین و مقررات را كاملا" رعایت كرده باشند بانظر مساعد تلقی خواهد شد .

• تبصره 1 – در مورد استملاك اموال منقول و غیر منقول پناهنده اصولا" از همان حقوق كه برای اتباع خارجه مقرراست استفاده خواهد نمود .
• تبصره 2 – پناهنده حق دارد برای تظلم و احقاق حق خود به دادگاه های كشور مراجعه كند

ماده چهاردهم – مقررات و آئین نامه هائیكه تاكنون بتصویب رسیده و مغایر مفاد فوق باشد از تاریخ تصویب این آئین نامه از درجه اعتبار ساقط است.

• تبصره – مقررات این آئین نامه در مورد كلیه پناهندگان قطع نظر از نژاد و مذهب یا وطنشان یكسان اجرا خواهد شد . اصل تصویبنامه در دفتر نخست وزیر است . از طرف نخست وزیر.

بالا

قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب 19/2/1310 و اصلاحات بعدی

ماده اول – هر یك از اتباع خارجه برای ورود و اقامت و خروج از ایران باید اجازه مامورین مربوطه ایران را تحصیل نمایند .

ماده دوم – اجازه ورود به ایران و عبور از آن بوسیله ویزای مامورین ایران در خارجه در روی تذكره و اوراق و شهادتنامه های هویت صادره از طرف دولت متبوعه هركس تحصیل میشود مامورین ایران در خارجه در موارد ذیل باید از دادن ویزا خودداری نمایند:

• الف) درصورتی كه صحت اسناد ارائه شده را تردید نمایند .
• ب) اشخاصی كه مطابق قوانین ایران تبعه ایران محسبوب شده و بخواهند با اوراق تابعیت غیرایرانی به ایران مسافرت كنند.
• ج) اگر حصور خارجی در ایران برضد امنیت مملكت و یانظم عمومی و یا بجهات دیگری منافی مصالح مملكتی باشد .
• د) اگر خارجی در ایران سابقه محكومیت بجنحه مهم و یا جنایت داشته و یا در مملكت خارجه محكوم بجنحه و یا جنایت شده باشد .
• ه) اگر خارجی قبلا" از ایران اخراج شده باشد .
• و) اگر حضور خارجی در ایران بملاحظه حفظ الصحه عمومی و یا عملیات منافی عفت صلاح نباشد .
• ز) اگر خارجی نتواند اثبات نماید كه وسایل تحصیل معاش خود را درایران بوسیله سرمایه یا مشاغل مفیده خود دارا میباشد. ویزای مامورین ایران در خارجه علاوه بر حق ورود با مراعات مقررات ماده 2 حق سی روز اقامت در ایران را نیز بدارنده میدهد. مواردی كه از طرف دولت ترتیب خاصی مقرر بوده است از این قاعده مستثنی میباشد.

اصلاحیه قانون 3/2/1337 – روادیدیكه مامورین ایران در خارجه به بیگانگان میدهند علاوه بر حق ورودبا مراعات ماده سوم قانون ورود و اقامت اتباع بیگانه حق نود روز اقامت در ایران را نیز بدارنده می دهد.

• تبصره : دولت میتواند در موارد استثنائی ترتیب خاصی بدهد .

تبصره 31/3/1350

• تبصره 1 : ماموران مرزی مجاز از طرف شهربانی كل كشور میتوانند برای خارجیان روادید عبور صادر نمایند .
• تبصره 2 : شهربانی كل كشور در مركز و شهربانیهای مراكز استان و شهرستان میتوانند برای خارجیان مقیم روادید بازگشت به ایران صادر نمایند .

ماده سوم – هرگاه یكی از موانع مذكوره در ماده 2 در موقع ویزا برمامورین ایران در خارجه مكشوف نبوده و یا بعدا" موجود شود مامورین مربوطه میتوانند از دادن اجازه توقف دائم یا موقت خودداری نموده و یا اجازه های صادره را ماغی نمایند د رهر یك از موارد فوق پس از الغاء اجازه صادره نظمیه محل شخص خارجی را از ایران اخراج خواهد كرد تشخیص عللی مذكوره در این ماده و ماده قبل منحصرا" بسته بنظرمامورین مربوطه ایران است ولی در غیر موارد مذكوره امتناع از دادن اجازه جایز نیست .

ماده چهارم – اقامت اتباع خارجه در ایران بردو قسمت است : اقامت موقت و اقامت دائم .
اقامت دائم درصورتی است كه خارجی رد خاك ایران اقامتگاه قانونی اختیار نموده باشد و درغیر اینصورت اقامت خارجی در ایران موقت محسبوب میشود . اجازه اقامت موقت و یادائم از طرف نظمیه باید داده شود هیچیك از اتباع خارجه بدون اجازه مزبور و بیش از مدت معینه در اجازه های مذكوره نمیتوانند در ایران اقامت نمایند اجازه موقت یا دائم قابل تجدید و تمدید میباشد.

ماده پنجم – اتباع خارجه ملزم میباشند در انقضاء مدت اجازه عبور و یا توقف از خاك ایران خارج شوند مگر اینكه از نظمیه تقاضای تمدید مدت كرده و تحصیل اجازه نمایند . در اجازه ورود و عبور ممكن است گذشتن یك یا چندین مرتبه از سرحدات نیز قید شود .

اصلاحیه 31/3/1350 ماده 6 – اجازه اقامت دائمی از طرف شهربانی مركز ناحیه ایكه خارجی میخواهد در آن ناحیه اقامتگاه اختیار كند با رعایت مقررات ماده سه داده خواهد شد . خارجی ممكن است این اجازه را قبل از ورود خود به ایران بوسیله نمایندگان ایران در خارجه تحصیل كند . جواز اقامت باید هر سه سال تجدید شود .

ماده هفتم – اجازه عبور از خاك ایران از طرف نمایندگان ایران در خارجه با رعایت مقررات ماده سوم داده میشود و بخارجی حق میدهد در مدت معینه در اجازه نامه در نقاط بین راه توقف نمایند خط سیرو مدت لازم برای عبور ممكن است در اجازه نامه قید شود مدت را نظمیه میتواند لدی الاقتضاء تمدید نماید.

اصلاحیه 31/3/1350 ماده هشتم –

• تبصره : مسئولین اماكن عمومی و خصوصی و صاحبان یا متصرفان اماكن شخصی حسب مورد موظفند توقف هرتبعه خارجی را كه یك شب یا بیشتر نزد آنها توقف مینماید ظرف 24 ساعت پس از ورود خارجی بكلانتری یاژاندارمری محل اطلاع دهند . فهرست اسامی خارجیان در دفتری كه در شهربانی كل كشور تنظیم میشود تمركز خواهد یافت .

ماده نهم – هر خارجی كه درخاك ایران اقامت دارد باید از دولت متبوعه خود سندی داشته باشد كه هویت و تابعیت اورا ثابت نماید. نظمیه محل میتواند لدی الاقتضا بخارجی كه بعللی نتوانسته است سند سابق الذكر را تحصیل كند جواز موقتی برای اقامت یا اجازه مخصوص برای خروج از ایران بدهد و در اینصورت نظمیه محل حق دارد توقف موقت خارجی را در ایران یا خط سیر اورا معین و محدود كند ممكن است براسناد مثبته تابعیت خارجی وهمجنین درجواز اقامت موقتی اسامی زوجه و اولاد و احفاد ذكور و اناث خارجی و برادران و خواهران كه بحد بلوغ نرسیده و در تحت كفالت و همراه او هستند نیز ثبت شود .

اصلاحیه 3/2/1337 ماده دهم – اجازه خروج از ایران بیگانگان از طرف مامورین شهربانی محل اقامت دائمی یا موقتی آنها داده خواهد شد.

• تبصره : بیگانگانی كه به ایران وارد میشوند و مدت توقف آنها از نود روز تجاوز نكند احتیاج به روادید خروج ندارند لیكن موظف میباشند برای خروجی از ایران اعلامیه خروج را تكمیل و به مامورین گمركی مرز خروجی تسلیم نمایند .

ماده یازدهم – خارجی را ممكن است در موارد ذیل از خاك ایران خارج و یا محل توقف او را تغییر داد:

• الف: اگر برخلاف مقررات این قانون رفتار نمایند.
• ب: در صورتیكه مطابق مقررات مواد 3 و 4 اجازه عبور و یا توقف خارجی ملغی شود .تصمیم اخراج را اداره نظمیه به موقع اجراء میگذارد در هر موقعی كه تصمیم اخراج اتخاذ شود و تاخیر اجرای آن منافی مصالحی مملكتی نیست از طرف نظمیه و یا از طرف ادارت ذیصلاحیت دیگران تصمیم و مهلتی كه برای اجراء داده میشود بشخصی كه باید اخراج شود اخطار خواهد شد . هرگاه خارجی میل كند كه در مدتی كه از طرف اداره صلاحیت دار تعیین میشود از ایران خارج بشود آزادانه خارج خواهد شد و الا تحت الحفظ اخراج میشود مصارف اخراج در مواردیكه خارجی باید تحت الحفظ اخراج شود از محل عواید مقرره بموجب ماده 14 تادیه خواهد شد .

ماده دوازدهم – در مواقعی كه از اعطای جواز اقامت امتناع شده و تصمیم اخراج از طرف مقامات ذیصلاحیتی كه دولت معین میكند اتخاذ شود خارجی حق خواهد داشت به وزارت داخله مراجعه كرده وتقاضای تجدید نظر در تصمیم مزبور را بنماید . این تقاضا كتبا" و یا تلگرافا" بوسیله مقام صلاحیتداری كه تصمیم اتخاذ كرده داده خواهد شد ولی خارجی میتواند مدلول تقاضای خود را مستقیما" هم به وزارت داخله ارسال دارد تقدیم تقاضای تجدید نظر موجب تعویق اجرای تضمیم اخراج به استثنای مواردی كه از نقطه نظر مصالح مملكتی فوریت دارد خواهد بود ولی ممكن است تا تعیین نتیجه تجدید نظر نظمیه خارجی را در تحت مراقبت مخصوص خود قرار دهد .

تصویبنامه 8/2/1313 – بماده 12 قانون ورود اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب 19 اردیبهشت 1310 مقامات ذیصلاحیتی را كه حق اتخاذ تصمیم اخراج اتباع خارجه را دارند بقرار ذیل تصویب و معین نمودند:
والی ایالات بطور كلی و حكام ولایات : گیلان ، مازندران ،كرمان ،اصفهان ،كردستان ،كرمانشاهان، همدان ،بروجرد، لرستان و خوزستان هریك در قلمرو وماموریت خود.
ریاست تشكیلات نظمیه در تمام مملكت و در ولایاتی كه ذكر نشده روسانظمیه ممكن است اخراج را بریاست تشكیلات كل نظمیه پیشنهاد نمایند .

اصلاحیه قانونی مورخ 29/6/1366 ماده 13 – برای حفظ امنیت و یا مصالح عمومی و یا بملاحظات صحی هیئت وزیران میتوانند تصمیمات ذیل را كه ورود و اقامت و خروج و عبور خارجیان را محدود یا مشروط مینماید اتخاذ كند :

• الف:جلوگیری از كلیه یا قسمتی از مراودات سرحدی
• ب: منع توقف موقتی یا دائمی در بعضی از مناطق یا عبور از بعضی مناطق ایران
• ج: اتخاذ وسایل مخصوص نظارت نسبت به خارجیان در موارد فوق العاده
• د: خارجیانی را كه بدون داشتن اسناد لازم وارد خاك ایران شده یا میشوند و یا با داشتن اسناد لازم از راههای غیر مجاز بكشور وارد گردیده یا میگردند علاوه بر مجازات مقرر در قانون ورود و خروج اتباع خارجه مصوب نوزدهم اردیبهشت ماه 1310 بنا به پیشنهاد وزارت جنگ آنانرا برای مدتی كه از پنچ سال تجاوز نكند ملزم به اقامت اجباری در محل معین نمده و یا اینكه آنها را از كشور اخراج نماید.

ماده چهاردهم – برای صدور اجازه موقت و یا دائم و تمدیداجازه عبور خارجیان حق ذیل اخذ خواهد شد :

• 1- برای تمدید اجاز عبور و صدور اجازه اقامت موقت و تجدید آن معادل یكریال طلا
• 2- برای صدور اجازه اقامت دائم و تجدید آن معادل دو ریال طلا

تصویبنامه مورخ 14/12/1325:

• تبصره : شرط معامله متقابله از اتباع دولی كه در كشورآنها از اتباع ایران بهای پروانه اقامت اخذ نمیشود، از اتباع آنها در كشور ایران نیز بهای پروانه اقامات دریافت نخواهد شد .

الحاق یك تبصره به ماده 14 مورخ 14/2/42

• تبصره : كارمندان دفتر و خدمتگزاران سفارتخانه ها و كنسولگریهای دول بیگانه در ایران به شرط رعایت معامله متقابله نسبت به این قبیل كارمندان دولت ایران در آن كشور ها از پرداخت حق تمبر پروانه اقامت معاف خواهند بود.

اصلاحیه قانونی ماده 15 مورخ 14/7/67 – اشخاص ذیل به حبس تعزیزی از 1 تا 3 سال و یا به جزای نقدی از پانصد هزار ریال تا سه میلیون ر یال محكوم میشوند مگر اینكه جرم آنها مشمول قوانینی گردد كه مجازات سخت تری معین كرده باشد:

• 1- هركس گذرنامه یا جواز اقامت یا جواز عبور جعل كند ویا با علم به مجعول بودن از آنها استفاده كند و یا این قبیل اوراق مجعوله را برای دیگری تحصیل نماید .
• 2- هركس عامدا" در نزد مامورین ذیدخل برای تحصیل تذمره و یا جواز اقامت و یا جواز عبور شهادت كذب داده و یا اظهارات خلاف واقع نماید و یا موضوعاتی را كه در تشخیص تابعیت موثر است ، كتمان نماید و یا گذرنامه و یا جواز اقامت و یا جواز عبور و یا ورقه هویتی كه به وسائل مزبور تحصیل شده است عامدا" از آنها استفاده كند .
• 3- هركس عامدا" بدون داشتن اسناد و جواز لازم از مرز ایران عبور كند و همچنین هركس كه از راههای غیرمجاز و یا مرزهای ممنوعه عبور نماید .
• 4- هركس برای اثبات هویت و یا تابعیت خود از اسناد یا اوراق و یا ورقه هویت متعلق به دیگری استفاده كند و هركس برای اثبات تابعیت و یا هویت یك نفر خارجی اسناد واوراق و یا ورقه هویت متعلق به خود یا غیر را به دیگری بدهد.
• 5- هركس كه برای فرار از اجرای تصمیم اخراج كه درباره او اتخاذ شده است ، مخفی شود و یا پس از اخراج شدن از ایران مجددا" بدون اجازه بخاك ایران مراجعت كند.
• 6- هركس در یكی از اعمال مذكور فوق شركت یا معاونت كرده باشد .
• 7- هركس برای استفاده از حقوقی كه بموجب این قانون و یا آئیننامه های مربوط به آن میتوان تحصیل نمود، در خارج از كشورمرتكب یكی از اعمال مذكوره در بندهای 1 ،2 و 4 این ماده بشود پس از آمدن به ایران در صورتیكه در خارج از كشور بموجب حكم قطعی محكوم و مجازات نشده باشد ، تعقیب و مجازات خواهد شد .
• تبصره 1 : شروع به ارتكاب جرمهای مذكوره در این ماده در حكم ارتكاب خواهد بود.
• تبصره 2 : قانون راجع به مجازات افرادی كه بصورت غیر مجاز به كشور وارد میشوند مصوب 14/8/67 :
  خارجیانی كه به تبع اغنام و احشامشان وارد خاك ایران شوند . علاوه بر ضبط احشام بنفع دولت ایران به پنج ماه تا یكسال حبس یا 30000 تا 80000 ریال جزای نقدی محكوم خواهند شد و در صورتیكه بین دولت ج .ا.ا و دولت همسایه عهدنامه ای منعقد شده باشد ، براساس آن عمل خواهد شد .
  • ماده 7 : قانون راجع به مجازات افرادی كه بصورت غیر مجاز به كشور وارد میشوند مصوب 14/8/67 :
    درتعیین مجازات مذكور در این قانون توسط قاضی باید شرایط خاطی و دفعات و مراتب جرم و تادیب رعایت گردد.

اصلاحیه قانونی مورخی 31/3/50 ماده 16 – هرخارجی كه مقررات این قانون و آئیننامه های مربوط به آن را رعایت نكند بجزای نقدی از دویست و یك ریال تا ده هزار ریال محكوم خواهد شد . مگر اینكه عمل امر بموجب این قانون یا قوانین دیگر مجازات شدیدتری داشته باشد همین مجازات درباره مسئولین اماكن عمومی و خصوصی و صاحبان یا متصرفان اماكن شخصی كه به تكلیف مقرر در ماده 8 عمل نكنند مجری خواهد بود .

ماده هفدهم : متخلفین از مقررات این قانون در محاكم عمومی بعمل خواهد آمد.

ماده هیجدهم : اشخاص ذیل از مقررات این قانون مستثنی خواهند بود :

• 1- كسانیكه دارای مصونیت سیاسی هستند .
• 2- مامورین قنسولی دول خارجه و افراد عائله آنها كه با هم در یك خانه زندگانی میكنند و اعضاء رسمی آنها ولی اگر اتباع ایران از طبقات مذكوره مقیمین در یكی از ممالك خارجه از مزایای مزبور كلا" یا بعضا" بهرةمند نباشند نسبت به اتباع مملكت مزبور از طبقات فوق معامله متقابله خواهد شد .
  از طرف مامورین ایران بمشمولین فقرات 1 و 2 این ماده برای ورود به ایران و همچنین برای عبور و خروج از ایران ویزای سیاسی داده میشود بشرط معامله متقابله .
• 3- اعضای هیئتهای اعزامیه دول خارجه كه با موافقت دولت ایران وارد ایران میشوند و كسان دیگری كه دارای ویزای سیاسی مامور ایران باشند .
• تبصره : مقررات مربوط به اجرای این ماده از طرف وزارت امور خارجه باموافقت وزارت داخله ضمن نظامنامه مخصوص تعیین میشود.

آئین نامه اجرایی ماده 18 (1310 ) ( اصلاحیه اسفند ماه 1352 )
ماده 1 – گذرنامه اشخاص زیر در وزارت امور خارجه ثبت و برای آنان كارت هویت صادر خواهد شد :

• الف – ماموران دیپلماتیك سفارتهای خارجی و خانواده آنها
• ب – كارمندان اداری و فنی سفارتهای خارجی و خانواده آنها
• ج – ماموران كنسولی خارجی و خانواده آنها
• د – كارمندان اداری و فنی ماموریتهای كنسولی خارجی و خانواده آنها
• ه – ماموران رسمی و كارشناسان اعزامی سازمان ملل متحد و سازمانهای تخصصی و سازمانهای وابسته و خانواده آنها
• و – ماموران رسمی سازمانهای بین المللی كه بموجب موافقتنامه های مربوطه برای انجام ماموریت در ایران اقامت مینمایند و خانواده آنها
• تبصره : منظوراز خانواده اشخاص زیر در مركز از طرف وزارت امور خارجه جهت صدور پروانه كار و پروانه اقامت رایگان به وزارت كارو اموراجتماعی و شهربانی كشور ارسال میگردد و در شهرستانها از طرف استانداری و یا فرمانداری كل و یا فرمانداری به اداره كار و امور اجتماعی و شهربانی محل فرستاده میشود.
  • الف – كارشناسان و معلمان خارجی كه رد چهارچوب موافقتنامه های همكاری علمی و فرهنگی از طرف دول خارجی و یا سازمانهای بین المللی به ایران اعزام میشود.
  • ب – خدمه ماموریتهای دیپلماتیك و كنسولی
  • ج – شخصی ماموران دیپلماتیك و كنسولی

اصلاحیله قانونی 31/3/1350 ماده 19 – در مورد كاركنان وسائط نقلیه هوائی و قطارهای ترانزیتی و كشتیها و مسافرینی كه قصد ورود و اقامت در ایران را نداشته و اسناد لازم را كه بموجب این قانون باید دارا باشند ندارند و در موقع توقف كشتیها و هواپیماها و قطارها در ایران پیاده میشوند وزارت كشور با موافقت وزارت امور خارجه و وزارت دارائی آئین نامه مخصوصی تدوین و برای اجراء به شهربانی كل كشور و سازمانهای مربوطه ابلاغ خواهد شد .

آئین نامه اجرائی 31/3/1356 ماده 19

• ماده 1 – به مسافران و كاركنان وسائط نقلیه هوائی و آبی كه در حین عبور از داخل مرزهای هوائی یا آبی كشور ایران بواسطه حوادث قهری یا اشكالات فنی و یا بهرعلت موجه دیگری ناگزیر از توقف در ایران شوند از طرف مراجع ذیصلاح اجازه توقف موقت داده خواهد شد .
• ماده 2 – خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسئول شركتهای هواپیمائی و كشتیرانی مربوط موظف میباشند فهرست و مشخصات كاملافرادی كه قصد پیاده شدن را دارند تهیه و در اختیار مراجع ذیصلاح قرار دهند .
• ماده 3 – اجازه توقف موقت پس از شناسایی كامل مسافران توسط مراجع ذیصلاح به مسئولیت خلبان ، ناخداو یا نمایندگان مسئول شركتهای هواپیمائی و كشتیرانی مربوط با رعایت ماده 2 داده خواهد شد .
• ماده 4 – گواهینامه فنی و یا گواهی اشتغال خلبان و ناخدا خدمه و كاركنان موضوع ماده 1 به منزله مدرك مسافرت معتبر بوده و پس از اخذ آن اجازه توقف موقت داده میشود ، و هنگام پایان مدت توقف مدارك مزبور مسترد گردد.
• ماده 5 – اجازه توقف تا زمانی كه از طرف خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسئول شركتهای هواپیمائی و كشتیرانی مربوط ترتیب ادامه مسافرت داده نشده است معتبر خواهد بود.
• ماده 6 – پس از رفع علت توقف موقفت ومراجعه مسافران برای ادامه مسافرت خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسئول شركتهای هواپیمائی و كشتیرانی مربوطه موظف به پذیرفتن و سوار نمودن مسافران مربوط خواهند بود مگر آنكه امتناع نامبردگان از ادامه مسافرت مستند به غذر موجهی باشد .
• ماده 7 – معاهدات و یاموافقتنامه های بین دولت ایران و دول متبوع افرادی كه ناگزیر به توقف موقت در ایران میباشند رعایت خواهد شد .

ماده بیستم : خارجیانی كه در تاریخ اجرای این قانون در ایران میباشند باید ظرف دو ماه از تاریخ مزبور مستقیما" بنظمیه محل اقامت خود مراجعه كرده اجازه اقامت تحصیل نمایند دوائر نظمیه بر طبق ماده 4 و 6 عمل خواهندنمود.

ماده بیست و یكم : در نقاطی كه نظمیه تاسیس نشده باشد وظائفی را كه بموجب این قانون برعهده آن محول است حاكم یا نماینده حكومت محل انجام خواهد داد.

ماده بیست و دوم : ماده واحده مصوبه 11 تیرماه 1308 كمیسیون عدلیه مجلس شورای ملی منسوخ است .

ماده بیست و سوم : این قانون از پانزدهم خرداد یكهزارو سیصدو ده شمسی بموقع اجراء گذاشته میشود.

بالا

آئین نامه اجرایی قانون ورود واقامت اتباع بیگانه مصوب 12/3/1352 و اصلاحات بعدی

ماده 1 : ماموران مرزی مجاز از طرف شهربانی كل كشور میتوانند در مرزهائیكه مجاز شناخته شده برای دارندگان گذرنامه های معتبر خارجی كه قصد عبور از ایران را دارند براساس نظرات قبلی وزارت امور خارجه و رعایت ماده 2 قانون ورود و اقامت اتباع خارجه مصوب سال 1310 برای مدت حداكثر 15 روز با دریافت حق روادید طبق تعرفه روادید عبور صادر نمایند .

ماده 2 : صدور روادید عبور برای اشخاص زیرموكول به تحصیل اجازه خاص وزارت امور خارجه خواهد بود :

• الف – افراد بدون تابعیت و یادارندگان برگ گذر (لسه پاسه ) های خارجی
• ب – اتباع دولی كه از طرف وزارت امور خارجه تعیین میشود.

ماده 3 : ماموران شهربانی در مركز و شهربانیهای مراكز استان و شهرستان میتوانند برای بیگانگانی كه دارای پروانه اقامت معتبر میباشند با رعایت مقررات مربوطه روادید رفت و برگشت صادر نمایند.

• تبصره 1 : روادید برای یكبار رفت و برگشت صادر خواهد شد
• تبصره 2 : مدت اعتبار روادید برگشت از تاریخ خروج از مرز سه ماه خواهد بود.
• تبصره 3 : مدت اعتبار روادید رفت و برگشت برای خروج از كشور یكماه میباشد و قابل تمدید نیز خواهد بود.

تصویب نامه مورخ 28/12/1353

• تبصره 4 : برای اتباع بیگانه ایكه در خدمت وزارتخانه ها و موسسات دولتی میباشند بنابردرخواست سازمان مربوطه ، اجازه رفت و برگشت برای یك یا چند بار در مدت اعتبار پروانه اقامت صادر خواهد شد.
• تبصره 5 : برای اتباع بیگانه ای كه در موسسات غیردولتی در ایران اشتغال دارند بنابه درخواست موسسه مربوط و تعهد آن موسسه مبنی بر پرداخت مالیات بردرآمد مستخدم اجازه یك یا چند بار رفت و برگشت در مدت اعتبار پروانه اقامت صادر خواهد شد .

ماده 4 : هرخارجی كه بخواهد در ایران اقامت نماید مكلف است ظرف 8 روز پس از ورود به ایران برگهای درخواست صدور پروانه اقامت را تنظیم و تكمیل و امضاء نموده به انضمام سایر مدارك لازم بشهربانی محلی كه میخواهد در آنجااقامت اختیار كند تسلیم نماید . شهربانی محل پس از رسیدگل مدارك ارائه شده پروانه اقامت موقت با اخذ حقوق قانونی صادر و یا از صدور پروانه اقامت امتناع میورزد.

ماده 5 : اجازه اقامت دائم از طرف شهربانی مركز استان یا شهرستانیكه خارجی میخواهد در آن ناحیه اقامت گاه دائمی و قانونی اختیار كند با رعایت مقررات ماده 3 قانون ورود و اقامت اتباع خارجه مصوب سال 1310 در صورت احراز هر یك از شرایط زیر پس از موافقت شهربانی كل كشور صادر خواهد شد.

• الف – متقاضی دارای 5 سال سابقه اقامت قانونی متوالی یا متناوب در ایران بوده و بهنگام تقاضا بسن 18 سال تمام رسیده باشد .
• ب – متقاضی دارای دو سال سابقه اقامت قانونی متوالی یا متناوب در ایران بوده و مقام عالی علمی یا شغل یا تخصص او در امور تولیدی و عمرانی به تائید مقامات صلاحیتدار مملكتی رسیده باشد .
• ج – متقاضی دارای دو سال سابقه اقامت قانونی متوالی یا متناوب در ایران بوده و خدمات شایسته و ارزنده او به امور عام المنفعه در ایران به تائیه مقامات صلاحیتدار مملكتی رسیده باشد .
• د – متقاضی دارای زن و فرزند ایرانی باشد .
• ه – متقاضی دارای دو سال سابقه اقامت قانونی متوالی یا متناوب در ایران بوده و در امور تولیدی و عمرانی ایران كه مورد تائید مقامات صلاحیتدار ایران باشد سرمایه گذاری كرده باشد .
• و – متقاضی دارای دو سال اقامت قانونی متوالی یا متناوب در ایران بوده و درآمد شخصی یا حقوق یا مستمری بازنشستگی او به تائید یكی از بانكهای مجاز ایران رسیده باشد.
• تبصره : اقامت خارجیان از نظر این آئین نامه وقتی اقامت قانونی محسبوب میشود كه به استناد پروانه اقامت باشد .
• تبصره 2 – مصوب 16/6/79 هیئت وزیران : اجازه اقامت فرزندان متولد در خارج ، از مادر ایرانی و پدر خارجی همچنین از مادر خارجی كه به تابعیت ایرانی پذیرفته می شوند ، با ارائه مدارك قانونی صادر شده از كشور متبوع فرزندان صادر خواهد شد . فرزندان مورد اشاره وفق شرایط ذیل می توانند به استناد اجازه یاد شده ، در ایران اقامت نمایند:
  • الف – فرزندان اناث مادامی كه ازدواج ننموده اند .
  • ب – فرزندان ذكورتا رسیدن به سن هیجده (18) سال تمام هجری شمسی .
  • پ – چنانچه مادر فرزند ذكور در ایران اقامت داشته باشد و یا فرز ند ذكور در حال تحصیل باشد و در هر یك از موارد مزبور ، سن فرزند از میزان مقرر در بند(ب) بیشتر شود ، بترتیب مورد تا زمان اقامت مادر و یا اتمام تحصیل .

ماده 6 : حق صدور پروانه اقامت موقت یا دائم بمیزان مقرر در ماده 14 قانون ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران وصول خواهد شد و برابر آن تمبر به پروانه اقامت الصاق و باطل میگردد.

ماده 7 : پس از صدور پروانه اقامت – شهربانی یك نسخه از برگهای درخواست صدور پروانه اقامت را به كلانتری یا حوزه ژاندارمری كه خارجی در حوزه استحفاظی آن اقامت خواهد كرد ارسال مینماید و كلانتری یا ژندارمری مربوط مكلف است این سوابق را بمنظور مراجعات آتی نگهداری نماید.

ماده 8 : پناهندگان خارجی كه طبق آئین نامه پناهندگان دفترچه اقامت پناهندگی از شهربانی كل كشور دریافت نموده اند از مقررات مواد 4 و 5 این آئین نامه مستثنی میباشد.

ماده 9 : دارندگان پروانه اقامت موقت یا دائم باید تغییر محل كار و یا اقامت خود را بشهربانی یا ژاندارمری محل قبلی و ظرف 8 روز از ورود به محل اقامت و یا كار جدید به شهربانی یا ژاندارمری محل جدید كتبا" اطلاع دهند.

ماده 10 : هر تبعه خارجی مكلف است پروانه اقامت یا سایر مدارك مسافرت خود را در صورت تقاضای ماموران انتظامی ارائه نماید .

ماده 11 : صدور المثنی پروانه اقامت طبق مقررات بلامانع میباشد كه با دریافت حقوق قانونی و الصاق و ابطال تمبر انجام خواهد شد .

ماده 12 : اتباع خارجی باید برای تسلیم برگهای درخواست صدور پروانه اقامت شخصا" یا بوسیله نماینده خود بشهربانی محل مراجعه نمایند .

ماده 13 : خارجیانیكه در استخدام وزارتخانه ها و موسسات دولتی و یا وابسته به دولت میباشند میتوانند برگهار درخواست صدور پروانه اقامت را تكمیل نموده و پس از گواهی وزارتخانه یا موسسه مربوط توسط نماینده معرفی شده سازمان محل خدمت خارجی بشهربانی محل ارسال نمایند.

ماده 14 : مسئولین اماكن عمومی موظفند ظرف 24 ساعت پس از ورود خارجی هویت و تاریخ ورود او را در فرمهای مخصوص اعلامیه ورود ردج و به نزدیكترین كلانتری یا پاسگاه ژاندارمری تسلیم نمایند.

• تبصره 1 : از لحاظ این آئین نامه اماكن عمومی اطلاق میشود به هتلها و مسافرخانه ها و پانسیون و بطور كلی همه اماكنی كه بنحوی از انحاء مسافر می پذیرند .
• تبصره 2 : فرمهای مخصوص اعلامیه ورود مسافرین توسط شهربانی كل كشور تهیه و در اختیار صاحبا ن اماكن عمومی گذارده میشود.

ماده 15 : صاحبان یا متصرفان اماكن شخصی موظفند توقف هر خارجی را كه یك شب یا بیشتر در منزل آنها بهرعنوانی اقامت می نمایند بهر وسیله ممكن به نزدیكترین كلانتری یا پاسگاه ژاندارمری اطلاع دهند.

ماده 16 : در مواقعی كه شهربانی كل كشور طبق موازین قانونی از صدور یا تمدید یا تجدید پروانه اقامت خودداری و به اخراج خارجی اتخاذ تصمیم نماید این تصمیم را به متقاضی كتبا" ابلاغ خواهد نمود و خارجی میتواند ظرف 15 روز از تاریخ رویت اخطاریه برابر ماده 12 قانون ورود و اقامت اتباع خارجه تقاضای تجدید نظر در تصمیم شهربانی را به وزارت كشور تسلیم نماید وزارت كشور پس از دریافت تقاضانامه موضوع را در جلسه ای مركب از: مدیركل سیاسی وزارت كشور ، نمایندگان وزارت امور خارجه ، وزارت دادگستری ، سازمان اطلاعات و امنیت كشور و شهربانی كل كشور مطرح و تصمیمات كمیسیون را به شهربانی كل كشور ابلاغ خواهد كرد.

ماده 17 : شهربانی كل كشور باید مواد قانون ورود و اقامت اتباع خارجه مصوب سال1310 و اصلاحیه های آن و مقررات این آئین نامه را برای اطلاع عموم بزبانهای فارسی و انگلیسی و فرانسه چاپ و همچنین در جراید كثیرالانتشار منتشر نماید. وزارت امور خارجه نیز متن و ترجمه های مزبور را به ماموریتهای ایران در خارجه و ماموریتهای دیپلماتیك و كنسولی خارجی در ایران ارسال خواهد نمود.

ماده 18 : آئین نامه های مربوط به ورود و اقامت اتباع بیگانه كه با مفاد این آئین نامه مغایرت داشته باشد از تاریخ تصویب این آئین نامه ملغی است .

بالا

قانون تشدید مجازات عبور دهندگان اشخاص غیر مجاز از مرز مصوب 5/8/1367

ماده 1 : هركس دیگری را بطور غیر مجازاز مرز عبور دهد و یا موجبات عبور غیرمجاز دیگران را تسهیل یا فراهم نماید، مجرم و به یكی از كیفرهای ذیل محكوم خواهد شد :

• الف – در صورتیكه عمل عبوردهنده مخل امنیت باشد چنانچه در حد محاربه و افساد فی الارض نباشد به حبس از 2 تا 10 سال محكوم خواهد شد .
• ب – چنانچه شخص عبور داده شده از افراد ممنوع الخروج یا ممنوع الورود یا قاچاقچی باشد مرتكب به 2 تا 8 سال حبس و جریمه نقدی از500000 2تا 10000000 ریال محكوم خواهد شد .
• ج – چنانچه فرد عبور داده شده محكوم به كیفر با متهم به جرمی باشد كه رسیدگی آن در صلاحیت دادگاه كیفری 1 باشد ، مرتكب به مجازات 2 تا 4 سال حبس محكوم خواهد شد .
• د – در صورتیكه فرد عبور داده شده غیربالغ باشد ، مرتكب به حبس از 3 تا 5 سال محكوم خواهد شد .
• ه – در صورتیكه عمل مرتكب غیر از موارد فوق باشد ، مرتكب به حبس از 1 تا 3 سال محكوم خواهد شد .
• تبصره 1 : در صورتیكه عبور دهنده از كاركنان دولت و موسسات وابسته به دولت باشد و با سوء استفاده از سمت خود مرتكب این عمل شده باشد ، علاوه بر مجازاتهای فوق به انفصال دائم از خدمات دولتی محكوم میگردد.
• تبصره 2 : علاوه بر مجازاتهای مقرر كلیه اموالیكه از این طریق بدست آمده طبق بند 3 ماده 5 قانون مجازاتهای اسلامی و قانون نحوه اجرای اصل 49 قانون اساسی مصوب مجلس شورای اسلامی عمل خواهد شد .

بالا

قانون مدنی ( كتاب دوم تابعیت ) مصوب 27/11/1313 و اصلاحات بعدی

ماده 976 : اشخاص ذیل تبعه ایران محسوب میشوند:

• 1 – كلیه ساكنین ایران باستثناء اشخاصیكه تبعیت خارجی آنها مسلم باشد تبعیت خارجی كسانی مسلم است كه مدارك تابعیت آنها مورد اعتراض دولت ایران نباشد.
• 2 – كسانیكه پدر آنها ایرانی است اعم از اینكه در ایران یا در خارجه متولد شده باشد.
• 3 – كسانیكه در ایران متولد شده و پدر و مادر آنان غیرمعلوم باشد.
• 4 – كسانیكه در ایران از پدر و مادر خارجی كه یكی از آنها در ایران متولد شده بوجود آمده اند.
• 5 – كسانیكه در ایران از پدری كه تبعه خارجه است بوجود آمده و بلافاصله پس از رسیدن بسن هیجده سال تمام لااقل 1 سال دیگر در ایران اقامت كرده باشند و الا قبول شدن آنها به تابعیت ایران بر طبق مقرراتی خواهد بود كه مطابق قانون برای تحصیل تابعیت ایران مقرر است .
• 6 – هر زن تبعه خارجی كه شوهر ایرانی اختیار كند.
• 7 – هرتبعه خارجی كه تابعیت ایران را تحصیل كرده باشد.

ماده 977 اصلاحیه قانونی مصوب 27/11/48

• بند الف – هرگاه اشخاص مذكور در بند 4 ماده 976 پس از رسیدن بسن 18 سال تمام بخواهند تابعیت پدر خود را قبول كنند باید ظرف یكسال درخواست كتبی بضمیمه تصدیق دولت متبوع پدرشان دایر باینكه آنها را تبعه خود خواهد شناخت به وزارت امور خارجه تسلیم نمایند.
• بند ب – هرگاه اشخاص مذكور در بند 5 ماده 976 پس از رسیدن بسن 18 سال تمام بخواهند به تابعیت پدر خود باقی بمانند باید ظرف یكسال درخواست كبتی بضمیمه تصدیق دونلت متبوع پدرشان دایر باینكه آنها را تبعه خود خواهد شناخت به وزارت امور خارجه تسلیم نمایند.

ماده 978 : نسبت به اطفالی كه در ایران از اتباع دولتی متولد شده اند كه در مملكت متبوع آنها اطفال متولد از اتباع ایرانی را بموجب مقررات تبعه خود محسبوب داشته و رجوع آنها را به تبعیت ایران منوط به اجازه میكنند معامله متقابل خواهد شد.

ماده 979 : اشخاصیكه دارای شرایط ذیل باشند میتوانند تابعیت ایران را تحصیل كنند:

• 1 – بسن هیجده سال تمام رسیده باشند.
• 2 – پنج سال اعم از متوالی یا متناوب در ایران ساكن بوده باشند.
• 3 – فراری از خدمت نظامی نباشند.
• 4 – در هیچ مملكتی به جنحه مهم یا جنایات غیرسیاسی محكوم نشده باشند. در مورد فقره دوم این ماده مدت اقامت در خارجه برای خدمت دولت ایران در حكم اقامت در خالك ایران است .

ماده 980 : كسانیكه به امور عام المنفعه ایران خدمت یا مساعدت شایانی كرده باشند و همچنین اشخاصیكه دارای عیال ایرانی و از او اولاد دارند و یا دارای مقامات عالی علمی و متخصص درامور عام المنفعه هستند و تقاضای ورود به تابعیت دولت ایران را مینمایند در صورتیكه دولت ورود آنها را به تابعیت دولت ایران صلاح بداند بدون رعایت شرط اقامت ممكن است با تصویب هیئت وزراء به تبعیت ایران قبول شوند.

اصلاحیه ماده 982 مصوب 14/7/70 مجلس شورای اسلامی : اشخاصیكه تحصیل تابعیت ایرانی نموده یا بنمایند از كلیه حقوقی كه برای ایرانیان مقرر است بهره مند میشوند لیكن نمی توانند بمقامات ذیل نائل شوند

• 1 – ریاست جمهوری و معاونین او
• 2 – عضویت در شورای نگهبان و ریاست قوه قضائیه
• 3 – وزارت و كفالت وزارت و استانداری و فرمانداری
• 4 – عضویت در مجلس شورای اسلامی
• 5 – عضویت در شوراهای استان ، شهرستان و شهر
• 6 – استخدام در وزارت امور خارجه و نیز احراز هرگونه پست و یا ماموریت سیاسی
• 7 – قضاوت
• 8 – عالی ترین رده فرماندهی ارتش – سپاه و نیروی انتظامی
• 9 – تصدی پستهای مهم اطلاعاتی و امنیتی

ماده 983 : درخواست تابعیت باید مستقیما" یا بتوسط حكام یا ولات به وزارت امور خارجه تسلیم شده و دارای منضمات ذیل باشد:

• 1- سواد مصدق اسناد هویت تقاضا كننده و عیال و اولاد او
• 2- تصدیق نامه نظمیه دایر بتعیین مدت اقامت تقاضا كننده د ر ایران و نداشتن سوء سابقه و داشتن مكنت كافی یا شغل معین برای تامین معاش – وزارت امور خارجه در صورت لزوم اطلاعات راجع بشخص تقاضاكننده را تكمیل و آنرا به هیئت وزراء ارسال خواهد نمود تا هیئت مزبور در قبول یا رد آن تصمیم مقتضی اتخاذ كند در صورت قبول شدن تقاضا سند تابعیت بدرخواست كننده تسلیم خواهد شد.

ماده 984 : زن و اولاد صغیر كسانیكه بر طبق این قانون تحصیل تابعیت ایران می نمایند تبعه دولت ایران شناخته میشوند ولی زن در ظرف یكسال از تاریخ صدور سند تابعیت شوهر و اولاد صغیر در ظرف یكسال از تاریخ رسیدن به سن هیجده سال تمام میتوانند اظهاریه كتبی به وزارت امور خارجه داده و تابعیت مملكت سابق شوهر و یا پدر را قبول كنند لیكن به اظهاریه اولاد اعم از ذكور و اناث باید تصدیق مذكور در ماده 977 ضمیمه شود.

ماده 985 : تحصیل تابعیت ایرانی پدر بهیچ وجه درباره اولاد او كه در تاریخ تقاضانامه بسن هیجده سال تمام رسیده اند موثر نمیباشد.

ماده 986 : زن غیر ایرانی كه در نتیجه ازدواج ایرانی میشود میتواند بعد از طلاق یا فوت شوهر ایرانی به تابعیت اول خود رجوع نماید مشروط براینكه وزارت امور خارجه را كتبا" مطلع كند ولی هر زن شوهر مرده كه از شوهر سابق خود اولاد دارد نمیتواند مادام كه اولاد او بسن هجده سال تمان نرسیده از این حق استفاده كند و در هر حال زنیكه مطابق این ماده تبعه خارجه میشود حق داشتن اموال غیرمنقوله نخواهد داشت مگر در حدودی كه این حق به اتباع خارجه داده شده باشد و هرگاه دارای اموال غیر منقول بیش از انچه كه برای اتباع خارجه داشتن آن جایزاست بوده یا بعدا " بارث اموال غیر منقولی بیش از آن حد به او برسد باید درظرف یكسال از تاریخ خروج از تابعیت ایران یا دارا شدن ملك در مورد ارث مقدار مازاد را به نحوی از انحاء به اتباع ایران منتقل كند و الا اموال مزبور با نظارت مدعی العلوم محل بفروش رسیده و پس از وضع مخارج فروش قیمت به آنها داده خواهد شد.

ماده 987 : زن ایرانی كه با تبعه خارجه مزاوجت می نماید به تابعیت ایرانی خود باقی خواهد ماند مگر اینكه مطابق قانون مملكت زوج تابعیت شوهر بواسطه وقوع عقد ازدواج به زوجه تحمیل شود ولی در هر صورت بعد از وفات شوهر و یا تفریق بصرف تقدیم درخواست به وزارت امور خارجه بانضمام ورقه تصدیق فوت شوهر و یا سند تفریق تابعیت اصیله زن با جمعی حقوق و امتیازات راجعه به آن مجددا" به او تعلق خواهد گرفت .

• تبصره 1 : هرگاه قانون تابعیت مملكت زوج زن را بین حفظ تابعیت اصلی و تابعیت زوج مخیر بگذارد در این مورد زن ایرانی كه بخواهد تابعیت مملكت زوج را دارا شود و علل موجهی هم برای تقاضای خود در دست داشته باشد بشرط تقدیم تقاضانامه كتبی بوزارت امور خارجه ممكن است با تقاضای او موافقت گردد
• تبصره 2 : زنهای ایرانی كه بر اثر ازدواج تابعیت خارجی را تحصیل میكنند حق داشتن اموال غیر منقول جز آنچه كه در موقع ازدواج دارا بوده اند ندارند این حق هم به وراث خارجی آنها منتقل نمی شود . مندرجات ماده 988 در قسمت خروج از ایران مشمول زنان مزبوره نخواهد بود.

ماده 988 : اتباع ایران نمیتوانند تبعیت خود را ترك كنند مگر بشرایط ذیل :

• 1- بسن 25 سال تمام رسیده باشند
• 2- هیئت وزراء خروج از تابعیت آنانرا اجازه دهد
• 3- قبلا“ تعهد نمایند كه در ظرف یكسال از تاریخ ترك تابعیت حقوق خود را براموال غیرمنقول كه در ایران دارا میباشد و یا ممكن است بالوراثه دارا شوند ولی قوانین ایران اجازه تملك آنرا باتباع خارجه بدهد بنحوی از انحاء باتباع ایرانی منتقل كنند زوجه و اطفال كسی كه برطبق این ماده ترك تابعیت مینمایند اعم ازاینكه اطفال مزبور صغیر یا كبیر باشند از تبعیت ایران خارج نمیگرددمگر اینكه اجازه هیئت وزراء شامل آنها هم باشد.
• 4- خدمت تحت السلاح خود را انجام داده باشند.

اصلاحیه قانون مصوب 27/11/48

• تبصره الف – كسانیكه بر طبق این ماده مبادرت به تقاضای ترك تابعیت ایران و قبول تابعیت خارجی مینمایند علاوه بر اجرای مقرراتی كه ضمن بند (3) از این ماده درباره آنان مقرر است باید ظرف مدت سه ماه از تاریخ صدور سند ترك تابعیت از ایران خارج شوند چنانچه ظرف مدت مزبور خارج نشوند مقامات صالحه امر به اخراج آنها و فروش اموالشان صادر خواهند نمود و تمدید مهلت مقرره فوق حداكثر تایكسال موكول به موافقت وزارت امور خارجه میباشند.
• تبصره ب – بشرح زیر بماده 988 قانون مدنی (كتاب تابعیت ) اضافه و الحاق میگردد.
• تبصره ب : هیئت وزیران میتواند ضمن تصویب ترك تابعیت زن ایرانی بی شوهر ترك تابعیت فرزندان او را نیز كه فاقد پدر و جد پدری هستند و كنتر از 18 سال تمام دارند و یابجهات دیگری محجورند اجازه دهد فرزندان زن مذكورنیز كه بسن 25 سال تمام نرسیده باشند میتوانند به تبعیت از درخواست مادر تقاضای ترك تابعیت نمایند.

ماده 989 (2) : هر تبعه ایرانی كه بدون رعایت مقررات قانونی بعداز تاریخ 1280 شمسی تابعیت خارجی تحصیل كرده باشد تبعیت خارجی او كان لم یكن بوده و تبعه ایران شناخته میشود ولی در عین حال كلیه اموال غیرمنقوله او بانظارت مدعی العموم محل به فروش رسیده و پس از وضع مخارج فروش قیمت آن به او داده خواهد شد . بعلاوه از اشتغال به وزارت ‏، معاونت وزارت و عضویت مجالس مقننه و انجمنهای ایالتی و ولایتی و بلدی و هرگونه مشاغل دولتی محروم خواهد بود.

اصلاحیه قانونی مصوب 11/11/37

• تبصره : هیئت وزیران میتواند بنابه مصالحی به پیشنهاد وزارت امور خارجه تابعیت خارجی مشمولین این ماده را برسمیت بشناسد.
  به اینگونه اشخاص با موافقت وزارت امور خارجه اجازه ورود بایران یا اقامت میتوان داد.

ماده 990 : از ابتاع ایران كسی كه خود یا پدرشان موافق مقررات تبدیل تابعیت كرده باشند و بخواهند به تبعیت اصیله خود رجوع نمایند بمجرد درخواست بتابعیت ایران قبول خواهند شد مگر آنكه دولت تابعیت آنها را صلاح نداند.

ماده 991 : تكلیف مربوط باجراء قانون تابعیت و اخذ مخارج دفتری (حقوق شانسلری) در مورد كسانیكه تقاضای ورود و خروج از تابعیت و تقاضای بقاء به تابعیت اصلی را دارندبموجب نظامنامه ای كه به تصویب هیئت وزراء خواهد رسید معین خواهد شد.

بالا

نظامنامه قانون تابعیت ایران مصوب 3/2/1314 و اصلاحات بعدی

ماده اول : كسانیكه برطبق ماده 977 قانون مدنی مصوب 27 بهمن ماه 1313 درخواست بقاء تابعیت پدرشان را مینماید بایددرخواست نامه خود را در روی اوراق تمیر شده (مطابق نمونه یك ) كه تمبرآن پنج ریال خواهد بود تنظیم و تحت امضاء و هویت آنان در ایران از طرف تشكیلات كل نظمیه مملكتی و در خارجه از طرف مامورین سیاسی و قونسولی ایران در ذیل ورقه مزبور تصدیق و بامنضمات ذیل بوزارت امور خارجه تسلیم شود:
  1- دوقطعه عكس
  2- اسناد و مداركی كه دال بر تابعیت خارجی پدرخود در دست دارند.
  3- تصدیق دولت متبوع پدرشان دایر بر اینكه او را بتابعیت خود خواهد شناخت .
وزارت امور خارجه درخواست مزبور را مورد مطالعه قرار داده به اسناد درخواست كننده رسیدگی خواهد نمود در صورتیكه مطابق مقررات قانونی او را ذیحق تشخیص دهند سند بقاء بتابعیت پدرش را ( مطابق نمونه دو) درباره او صادر و مبلغ شصت ریال بابت حقوق شانسلری از درخواست كننده دریافت و معادل آن به سند صادره تمبر الصاق و باطل خواهد شد.

تصویب نامه مربوط به اصلاح ماده 2 نظامنامه قانون نابعیت مصوب 22/7/40
درخواستهای ورود بتابعیت كه برطبق ماده 979 و ماده 983 قانون مدنی كتاب تابعیت بعمل میاید در روی اوراق تمبر شده مطابق (نمونه 3) كه معادل ششصد(600 ) ریال تمبرخواهد داشت تنظیم و با اسناد ذیل تسلیم وزارت امور خارجه خواهد شد :
  1- هشت قطعه عكس
  2- دو نسخه رونوشت مصدق اسناد هویت تقاضا كننده و عیال و اولاد صغیر او كه نمودار هویت و خصوصیات شخصی وی و عیال و اولاد صغیر او باشد.
  3- گواهی وزارت كار دائر بر اینكه تقاضا كننده میتواند باتوجه بتجربیات و معلومات خود خدمات مفیدی از لحاظ امور فنیو تخصصی و امثال آن كه مورد احتیاج كشور باشد در ایران انجام دهد.
  4- گواهی مقامات انتظامی مبنی بر شایستگی تقاضا كننده و تائید صلاحیت وی برای اعطای تابعیت ایران
  5- موافقت وزارت كشور باستناد گواهی اداره شهربانی كل كشور مطابق (نمونه4) مشتمل بر :
    الف – تعیین مدت اقامت درخواست كننده در ایران
    ب – نداشتن محكومیت جنحهو جنایت غیرسیاسی
    ج – تعیین میزان دارائی بتناسب شغل درخواست كننده كه میبایستی بمیزانی باشد تا معیشت مشارالیه و خانواده اورا در ایران تامین نماید.
  6- گواهی وزارت كشور دائر براینكه درخواست كننده مراسم سوگند حاكی از اینكه نسبت به قانون اساسی ایران وفادار می ماند اجرا كرده است .
  7- گواهی وزارت كشور مبنی بر اینكه تقاضا كننده بزبان فارسی ،تاریخ و قانون اساسی ایران آشنایی دارند .
  8- تقاضا كننده باید موارد مذكور در ماده 7 را دركمسیونی مركب از نمایندگان وزارت دادگستری -وزارت كشور و وزارت فرهنگ امتحان بدهد.

تصویبنامه راجع به الحاق تبصره به تصویب نامه شماره 21876 مصوب 17/9/1342

• تبصره – اتباع بیگانه كه تا تاریخ تصویب این تصویبنامه بنا به تشخیص وزارت كار دارای سابقه اقامت طولانی و اشتغال بكار در ایران میباشند و نیز كسانیكه دارای عیالو اولاد ایرانی هستند و تقاضای تحصیل تابعیت دولت ایران را مینمایند در صورت احراز سایر شرایط در قانون و موافقت مراجع صلاحیتدار از مقررات بند 3 تصویبنامه مورخ 22/7/40 معاف خواهندبود.

ماده سوم : وزارت امور خارجه اوراق فوق الذكر را مورد مطالعه قرار داده در صورتیكه درخواست كننده را واجد شرایط مقرره برای ورود بتابعیت دولت ایران تشخیص دهد پیشنهاد آنرا به هیئت وزراء تقدیم میدارد چنانچه پیشنهاد مزبور مورد قبول واقع شود سند تابعیت ایرانی (مطابق نمونه پنج) درباره درخواست كننده صادر و مبلغ دوست و پنجاه ریال بابت حقوق شانسلری از درخواست كننده مزبور دریافت و معادل آن بسند مزبور تمبر الصاق و باطل خواهد شد.

ماده چهارم : مامورین سجل احوال با ملاحظه سند تابعیت و رعایت مقررات مربوطه برای صاحب سند مزبور وعیال و اولاد او كه اسامی آنان در ظهر سند تابعیت مندرج است با رعایت مدلول مواد 984 و 985 قانون مدنی كتاب تابعیت ورقه هویت صادر تاریخ و نمره سند تابعیت را دراوراق سجلی مربوطه قید خواهد نمود.

ماده پنجم : نسوانی كه بر طبق ماده 986 قانون مدنی كتاب تابعیت می خواهند به تابعیت اصلی رجوع نمایند باید اظهاریه كتبی (مطابق نمونه شش )تنظیم و پس از تصدیق صحت امضاء و هویت آنان در ایران از طرف نظمیه و در خارجه از طرف مامورین سیاسی و یاقنسولی ایران اظهاریه مزبور را بوزارت امور خارجه تسلیم نمایند.

ماده ششم : زن ایرانی كه برطبق ماده 987 قانون مدنی كتاب تابعیت با تبعه خارجه مزاوجت و تابعیت خارجی تحصیل می نمایند بعد از وفات شوهر و یاطلاق در صورت تمایل رجوع بتابعیت ایران باید درخواستنامه (مطابق نمونه 7) تنظیم و به وزارت امور خارجه تقدیم دارد.

ماده هفتیم : كسانیكه برطبق ماده 988 قانون مدنی كتاب تابعیت درخواست خروج از تابعیت ایران را مینمایند درخواست نامه خود را در روی اوراق تمبر شده (مطابق نمونه هشت) تنظیم و پس از تصدیق و هویت امضای آنان در ایران از طرف نظمیه و در خارج بوسیله مامورین سیاسی و یاقنسولی ایران بوزارت امور خارجه ارسال دارندتابرطبق قوانین و نظامات مروبوطه اقدام لازم بعمل آید.

ماده هشتم : درخواست كنندگان خروج از تابعیت دولت باید علل و مجباتی را كه باعث تقاضای مزبور گردیده در درخواست نامه خود ذكر نمایند.
وزارت امور خارجه در صورتیكه علل مزبور را موجه بداند پیشنهاد لازم به هیئت وزراء تقدیم خواهد نمود چنانچه مورد قبول باشد سند اجازه خروج از تابعیت ایران(مطابق نمونه نه ) درباره او صادر و مبلغ دویست و پنجاه ریال بعنوان حقوق شانسلری از درخواست كننده دریافت و معادل آن بسند مزبور تمبر الصاق و باطل خواهد شد.

ماده نهم : كسانیكه بر طبق ماده 990 قانون مدنی كتاب تابعیت درخواست برگشت بتابعیت ایران را دارند باید درخواستنامه خودرا در روی اوراق تمبر شده (مطابق نمونه ده ) كه تمبر آن معادل پنج ریال خواهد بود تنظیم و پس از تصدیق هویت و امضای آنان در ایران از طرف نظمیه و درخارجه بوسیله مامورین سیاسی و یاقنسولی ایران بوزارت امور خارجه تقدیم دارند.

ماده دهم : این نظامنامه از تاریح نهم اردیبهشت 1314 بموقع اجراء گذارده میشود.

ماده یازدهم – وزارت امور خارجه و وزارت داخله ماموراجرای این نظامنامه میباشند.
باستناد تصویبنامه شماره 43162 – 17/9/43 باالحاق تبصره زیر به تصویبنامه شماره 21876 مورخ 22/7/40 موافقت گردید.

• تبصره : اتباع بیگانه كه تا تاریخ تصویب این تصویینامه بنابه تشخیص وزارت كار دارای سابقه اقامت طولانی و اشتغال بكار در ایران میباشند و نیز كسانی كه دارای عیال و اولاد ایرانی هستند در صورت موافقت مراجع صلاحیتدار از مقررات بند(3) تصویبنامه مزبور (یعنی گواهی وزارت كار دایر بر اینكه تقاضا كننده میتواند از لحاظ امور فنی و تخصصی خدمات مفیدی در ایران انجام دهد) معاف خواهد بود.

بالا

آئین نامه زناشوئی بانوان ایرانی با اتباع بیگانه غیر ایرانی مصوب 6/7/1345 و اصلاحات بعدی

هیئت وزیران در جلسه مورخ 6/7/45 بنا به پیشنها شماره 5735/ش15-27/5/45 وزارت كشور در اجرای ماده 1060 قانون مدنی و ماده 17 قانون ازدواج مصوب سال 1316 آئینامه زناشوئی بانوان ایرانی با اتباع بیگانه غیرایرانی را بشرح زیر تصویب نمودند:
ماده 1 : به وزارت كشور اجازه داده میشود پروانه اجازه زناشوئی بانوان ایرانی را با اتباع بیگانه با رعایت مقررات این آئین نامه صادر نماید.

ماده 2 : برای صدور پروانه فوق متقاضیان باید مدارك زیر را تهیه و تسلیم دارند:

• 1- درخواستنامه مردو زن مبنی بر تقاضای صدور پروانه اجازه زناشوئی طبق نمونه وزارت كشور
• 2- گواهینامه از مرجع رسمی كشور متبوع مرد مبنی بر بلامانع بودن ازدواج با زن ایرانیو برسمیت شناختن ازدواج در كشور متبوع خود. در صورتیكه تهیه گواهینامه مذكور برای متقاضی امكان پذیر نباشد وزارت كشور میتواند بدون دریافت مدارك فوق در صورت رضایت زن پروانه زناشوئی را صادر نماید.
• 3- در صورتیكه مرد غیر مسلمان و زن مسلمان باشد گواهی یا استشهاد تشرف مرد به دین مبین اسلام

ماده 3 : وزارت كشور در صورت تقاضای زن علاوه بر مدارك مذكور در ماده 2 مدارك زیر را نیزاز مرد بیگانه مطالبه خواهد نمود.

• 1- گواهینامه مبنی بر اینكه مرد مجرد است یا متاهل از مرجع رسمی محلی یا ماموران سیاسی و كنسولی كشور متبوع مرد
• 2- گواهی نداشتن پیشینه بد و محكومیت كیفری مرد از مراجع رسمی محلی یا ماموران سیاسی و كنسولی كشور متبوع مرد همچنین گواهی عدم سوء پیشینه كیفری از مرجع كشور ایران در صورتیكه مرد بیگانه در ایران اقامت داشته باشد.
• 3- گواهی از مراجع محلی یا ماموران سیاسی و كنسولی كشور متبوع مرد مبنی بر وجود استطاعت و مكنت زوج و همچنین تعهدنامه ثبتی از طرف مردبیگانه مبنی بر اینكه متعهد شود هزینه و نفقهزن و اولاد و هرگونه حق دیگری كه زن نسبت به او پیدا كند در صورت بدرفتاری یا ترك و طلاق پرداخت نماید.

تبصره مصوب 20/4/49 هیئت وزیران
در مواردیكه وزارت كشور مصلحت بداند برای حسن انجام وظایفی كه طبق مقررات قوانین ایران زوج در قبال زوجه دارد از قبیل حسن رفتار و انفاق در تمام مدت زناشوئی واداره واجبات مالی زوجه و اولاد تحت حضانتش و امثال آن و همچنین در مواردیكه تفریق پیش آید.
برای پرداخت هزینه مراجعت همسر مطلقه تا محل سكونت زن در ایران میتواند تضمین مناسب از شوهر مطالبه نماید. فرم تعهد نامه و تضمینی كه در این قبیل موارد باید اخذ شود و چگونگی استفاده از ضمانتنامه را وزارت كشور تهیه خواهد نمود.

ماده 4 : وزارت كشور میتواند به استانداریها و فرمانداریهای كل و همچنین با موافقت وزارت امور خارجه به بعضی از نمایندگان سیاسی و كنسولی ایران در خارجه اختیار دهد كه طبق مقررات این آئین نامه پروانه اجازه زناشوئی را مستقیما در محل صادر نموده و مراتب را به ثبت احوال اعلام دارند.

ماده 1060 قانون مدنی:
ازدواج زن ایرانی با تبعه خارجی در مواردی هم كه مانع قانونی ندارد موكول به اجازه مخصوص از طرف دولت است.

ماده 17 قانون ازدواج مصوب 23 مردادماه 1310
ازدواج زن ایرانی با تبعه خارجی در مواردی هم كه مانع قانونی ندارد موكول به اجازه مخصوص از طرف دولت بوده و دولت باید در هر نقطه مرجعی را برای دادن اجازه معین نماید. هر خارجی كه بدون اجازه مذكور در فوق، زن ایرانی را ازدواج نماید به حبس تأدیبی از یكسال تا سه سال محكوم خواهد شد.

مدارك مورد نیاز برای صدور پروانه زناشوئی بانوان ایرانی با مردان خارجی
مدارك مورد نیاز برای صدور پروانه زناشوئی بانوان ایرانی با مردان خارجی موضوع مواد 2 و 3 آیین نامه زناشویی شماره 50990-6/12/1345 هیئت وزیران:

• 1- درخواست ازدواج طبق نمونه وزارت كشور.
• 2- گواهی سفارت دولت متبوع مرد مبنی بر بلامانعبودن و به رسمیت شناختن ازدواج.
• 3- گواهی سفارت دولت متبوع مرد مبنی بر مجردبودن وی.
• 4- چنانچه مرد قبلاً ازدواج كرده باشد، طلاقنامه وی كه به تصدیق سفارت دولت متبوع وی رسیده باشد.
• 5- طلاقنامه زن در صورتیكه قبلاً ازدواج كرده باشد.
• 6- گواهی تشرف به دین مبین اسلام از طرف مرد درصورتیكه زن مسلمان باشد.
• 7- تعهدنامه ثبتی از طرف مرد مبنی بر قبول كلیه مخارج و نفقه زن درصورت ترك انفاق و یا جدائی.
• 8- اجازه ولی دختر كه امضاء وی توسط یكی از دفاتر اسناد رسمی تصدیق شده باشد.
  (درصورت فوت پدر گواهی رسمی فوت همراه با اجازه مادر كه به امضای وی به تصدیق یكی از دفاتر اسناد رسمی رسیده باشد دریافت میگردد).
• 9- فتوكپی شناسنامه زوجه از هر كلیه صفحات 2 نسخه
• 10- فتوكپی پروانه كار از كلیه صفحات 1 نسخه
• 11- فتوكپی گذرنامه زوج از كلیه صفحات 1 نسخه
• 12- 4×3 از هر كدام از طرفین 6 قطعه

بالا

آییننامه اجرایی صدور روادید اتباع خارجی در مناطق آزاد تجاری – صنعتی جمهوری اسلامی ایران

ماده 1: در این آییننامه واژههای زیر به جای عبارتهای مشروح مربوط بهكار میرود:

• كشور : كشور جمهوری اسلامی ایران
• مناطق : مناطق آزاد تجاری – صنعتی جمهوری اسلامی ایران
• سازمان : سازمان هر منطقه آزاد تجاری – صنعتی جمهوری اسلامی ایران

ماده 2: اتباع خارجی برای ورود مستقیم به مناطق از طریق مبادی ورودی و خروجی مجاز مناطق، نیاز به تحصیل قبلی روادید نخواهند داشت.

• تبصره1- برای افراد مذكور در این ماده، نمایندگان نیروی انتظامی در مبادی ورودی مناطق اجازه اقامت مربوط را بر روی اسناد مسافرتی معتبر آنان ممهور مینمایند.
• تبصره2- صدور اجازه اقامت برای اشخاص زیر ممنوع میباشد:
  • الف – اتباع كشورهایی كه ورود آنها به جمهوری اسلامی ایران توسط دولت ممنوع اعلام شده است.
  • ب – ممنوعالورودین به كشور
  • پ – ممنوعالورودین به مناطق آزاد
• تبصره3- اجازه اقامت مذكور به مدت دو هفته صادر میشود و طبق تقاضای سازمان تا شش ماه قابل تمدید خواهد بود.

ماده 3: اتباع خارجی برای ورود به مناطق متصل به سایر نقاط كشور كه امكان ورود مستقیم به آنها مقدور نمیباشد، باید از نمایندگیهای جمهوری اسلامی ایران در خارج از كشور تحصیل روادید نمایند.

• تبصره1- نمایندگیهای جمهوری اسلامی ایران در خارج از كشور با رعایت مقررات براساس دعوتنامه صادرشده از سوی سازمان و بلیت رفت و برگشت، بدون استعلام از مركز، روادید عبور دوبار ورود با اعتبار سهروزه در هر بار صادر مینمایند.
• تبصره2- پس از ورود تبعه خارجی موضوع این ماده شرایط مندرج در تبصرههای 1 و 3 ماده 2 این تصویبنامه به وی تسری داده میشود.

ماده 4: اتباع خارجی كه پس از ورود به مناطق قصد عبور از كشور را داشته باشند، باید طبق مقررات، تقاضای خود را به دفتر نمایندگی دایره امور اتباع خارجی منطقه ویژه انتظامی تسلیم كنند.

• تبصره1- دفتر مذكور حداكثر ظرف 48 ساعت تقاضای مربوط را بررسی و پاسخ خواهد داد.
• تبصره2- در صورتی كه نمایندگی وزارت امور خارجه موضوع ماده (4) آییننامه اجرایی صدور روادید اتباع خارجی در منطقه مستقر نباشد، اتباع خارجی موضوع ماده (4) آییننامه مزبور برای مسافرت به سایر نقاط كشور باید تقاضای خود را به دفتر نمایندگی دایرة امور اتباع خارجی منطقه ویژه انتظامی تسلیم نمایند. این دفتر ضمن هماهنگی با وزارت امور خارجه مكلف است پاسخ تقاضا را حداكثر ظرف 48 ساعت از تاریخ دریافت به متقاضی اعلام نماید.

ماده 5: اتباع خارجی مقیم مجاز، برای مسافرت به مناطق نیاز به تحصیل روادید جداگانه نخواهند داشت. این افراد میتوانند با رعایت مقررات داخلی كشور و ارایه مدارك اقامت معتبر به مناطق مسافرت نمایند.

ماده 6: صدور روادید ترانزیت و اجازه اقامت موضوع تبصره 1 ماده 2 این تصویبنامه بر روی برگه جداگانه در صورت درخواست متقاضی و تشخیص مأموران مربوط بلامانع است.

ماده 7: هر خارجی كه بخواهد در مناطق مذكور اقامت نماید مكلف است ظرف مدت اقامت، اجازه ورود و برگهای درخواست صدور پروانه اقامت را تنظیم و تكمیل و امضا نموده به انضمام سایر مدارك لازم به دایرة امور اتباع خارجی محلی كه میخواهد در آنجا اقامت كند، تسلیم نماید، دایرة امور اتباع خارجی محل پس از رسیدگی به مدارك ارایه كننده، پروانه اقامت صادر یا از صدور پروانه اقامت امتناع میورزد.

• تبصره – درخواست صدور پروانه اقامت جهت اتباع خارجی باید از طریق سازمان مناطق آزاد بهعمل آید.

ماده 8: مسؤولان اماكن عمومی موظفند ظرف 24 ساعت پس از ورود اتباع خارجی، هویت و تاریخ ورود آنان را در فرمهای مخصوص اعلامیه ورود درج و به دایره امور اتباع خارجی منطقه ویژه انتظامی تسلیم نمایند.

• تبصره1- از لحاظ این تصویبنامه اماكن عمومی به هتلها، متلها، مسافرخانهها، پانسیونها و بهطور كلی همة اماكنی كه به نحوی مسافر میپذیرند، اطلاق میشود.
• تبصره2- فرمهای مخصوص اعلامیه ورود مسافران، توسط مناطق با هماهنگی دفتر امور اتباع خارجی محل تهیه و در اختیار صاحبان اماكن عمومی گذارده میشود.

ماده 9: برای اشتغال اتباع خارجی در مناطق رعایت «مقررات مربوط به اشتغال نیروی انسانی، بیمه و تأمین اجتماعی در مناطق آزاد تجاری – صنعتی جمهوری اسلامی ایران» الزامی است.

بالا

شناسایی اتباع خارجی فاقد پروانه کار

وزارت کار و امور اجتماعی بهمنظور شناسایی اتباع خارجی فاقد پروانه کار, کلیه کارگاهها را بازرسی میکند
هیات وزیران بنابه پیشنهاد سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور و به استناد بند "و" تبصره 7 قانون بودجه سال 1380 کل کشور, آییننامه اجرایی بند یاد شده را تصویب کرده است. متن آییننامه اجرایی بند "و" تبصره 7 قانون بودجه سال 1380 برای اطلاع کارفرمایان بهشرح زیر درج میشود:
ماده 1: بند "و" تبصره 7 قانون بودجه ناظر به کلیه کارگاهها بوده و بازرسی از آنها بهمنظور شناسایی اتباع خارجی فاقد پروانه کار در سراسر کشور توسط وزارت کار و امور اجتماعی انجام میشود.

• تبصره 1 – کارگاههای مستقر در اردوگاهها از شمول این ماده مستثنا میباشند.
• تبصره 2 – وزارت کار و امور اجتماعی نسبت به صدور پروانه کار برای اتباع خارجی مجاز در کارگاههایی که توسط سازمانهای خیریه بینالمللی احداث شده است, با تایید کمیته دایمی اتباع بیگانه موضوع آییننامه اجرایی ماده 180 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی, اجتماعی و فرهنگی کشور, اقدام مینماید.

ماده 2: وزارت کار و امور اجتماعی موظف است در صورت مشاهده تخلف کارفرما یا مقاطعهدهندهدر خصوص بکارگیری اتباع خارجی فاقد پروانه کار, نسبت به صدور و ابلاغ برگ جریمه]طبق فرم پیوست [براساس مدت زمان اشتغال, تعداد شاغلان غیرمجاز خارجی و تکرار تخلف بهمیزان مقرر در قانون بودجه سال 1380 کل کشور اقدام نماید.

• تبصره 1 – ابلاغ برگ جریمه با رعایت ترتیبات مقرر در آییندادرسی مدنی به کارفرما یا نماینده یا خادم یا بستگان وی, درصورت عدم حضور یا امتناع آنان, با الصاق در محل انجام میپذیرد.
• تبصره 2 – کل وجوه جریمه به درآمد عمومی (نزد خزانه داری کل) واریز خواهد شد و وزارت کار و امور اجتماعی موظف است شماره حساب مربوط را به دادگستری محل اعلام نماید.
• تبصره 3 – اشتغال کمتر از یک روز در اعمال جریمه یک روز محاسبه میشود.

ماده 3: کارفرمایان متخلف موظفند پس از ابلاغ برگ جریمه بهآنان, ضمن تسویه حساب با اتباع خارجی و اخراج آنان از کارگاه, ظرف مدت حداکثر ده روز نسبت به واریز مبلغ جریمه اقدام و فیش مربوط را به اداره کار و امور اجتماعی محل در قبال اخذ رسید تسلیم نمایند.

• تبصره 1 – چنانچه ظرف مدت ده روز از تاریخ ابلاغ برگ جریمه, کارفرما گواهی دادگاه مبنی بر اعتراض یا طرح دعوی را تسلیم اداره کار و امور اجتماعی محل نماید, اجرای برگ جریمه تا تعیین تکلیف نهایی متوقف میشود.
• تبصره 2 – مادامی که از سوی دادگاه دستوری مبنی بر توقف عملیات اجرایی یا ابطال برگ جریمه صادرنشده باشد, عملیات اجرایی ادامه خواهد یافت.

ماده 4: درصورتی که کارفرما ازپرداخت جریمه خودداری نماید, وزارت کار و امور اجتماعی میتواند علاوه بر تعقیب عملیات اجرایی, مبادرت به تعقیب کیفری متخلفان وفق ماده 181 قانون کار در محاکم کیفری صالح نماید.

ماده 5: در صورت اعتراض کارفرما, دادگاه میتواند بهمنظور بررسی موضوع, از نظر بازرس کار در این خصوص استفاده نماید.

• تبصره 1 – قوه قضاییه میتواند حسب اعلام وزارت کار و امور اجتماعی, نسبت به تخصیص شعبه دادگاه عمومی برای رسیدگی بهاعتراض کارفرمایان اقدام کند.

ماده 6: کلیه شهرداریها موظفند در مجوزها و پروانههای ساختمانی صادر شده ماده 181 قانون کار را متذکر شوند.

ماده 7: کلیه وزارتخانهها, سازمانها, موسسات, نهادهای انقلاب اسلامی, شرکتهای دولتی, شهرداریها و دستگاههایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام است, مکلفند حسب اعلام وزارت کار و اموراجتماعی در زمینه ارایه اطلاعات مورد نیاز همکاریهای لازم را به عمل آورند.

منبع:http://www.ostan-kd.ir/Default.aspx?TabId=97

برچسب ها:آشنایی با مقررات اتباع خارجی در جمهوری اسلامی ایران