نقش آزمایشهای «دی.ان.ای» در اثبات نسب از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران
نقش آزمایشهای «دی.ان.ای» در اثبات نسب از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران | |
مقاله 3، دوره 17، شماره 56، بهار 1391، صفحه 49-74  اصل مقاله (366 K) | |
| چکیده | |
یکی از مسائل مهم حوزه حقوق خانواده، اثبات نسب میباشد که آثار قانونی بسیار مهمی بر آن مترتب است. امروزه با پیشرفت علم، امکان استفاده از آزمایشهای ژنتیک در دعاوی اثبات نسب وجود دارد. فقها در حجیت اینگونه آزمایشها برای اثبات نسب اختلاف دارند؛ برخی به حجیت این ادله در صور ت حصول علم و گروهی بر عدم حجیت آن معتقدند. در میان حقوقدانان اختلافنظر کمتری وجود دارد و اختلاف موجود صرفاً در نحوه استناد به این آزمایشهاست.
مقاله حاضر بر آن است که نقش آزمایشهای دی.ان.ای و امکان استناد به آن را در دعاوی اثبات نسب بررسی کند و ببیند آیا با مقررات موجود میتوان به این آزمایشها استناد کرد یا تا زمانیکه قانون بر آن تصریح ننماید، چنین مجوزی وجود نخواهد داشت.
در شرایط حاضر، با توجه به اینکه همه ادله اثبات نسب مبتنی بر ظن است و احتمال اثبات خلاف در آنها وجود دارد و نیز به لحاظ غیرانحصاری بودن ادله مذکور، باید بتوان آزمایشهای ژنتیک را به عنوان یک دلیل جدید در بسیاری از دعاوی اثبات نسب استفاده کرد، لکن برای ایجاد بستر لازم برای استناد به آن نیاز به تصریح قانونی وجود دارد.
منبع:http://familylawandjurisprudence.isuw.ac.ir/?_action=articleInfo&article=1745
برچسب ها:آزمایش دی.ان.ای, اثبات نسب, اثبات نسب, از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران