پدر و مادر حق ندارند در مدت حضانت از نگهداری فرزند امتناع کنند

طبق ماده 1172 قانون مدنی، هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنهاست از نگهداری او امتناع کند .

 ماده 1172 قانون مدنی، هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنهاست از نگهداری او امتناع کند.
یکی از مهم‌ترین اهداف حقوق خانواده، تقویت نهاد مقدس خانواده و پاسداری از قداست، حفظ و بقای آن و نیز حمایت از مادران و فرزندان است.
کودکان به واسطه محدودیت‌های طبیعی و اجتماعی خود نیاز به حمایت قانونگذار، والدین و جامعه دارند؛ از این رو باید سعی شود به بهترین نحو حقوق آنان استیفا شود.حضانت واژه عربی است که در لغت به معنای حفظ کردن، در کنار قرار گرفتن و پرورش دادن است و در اصطلاح عبارت است از نگهداری مادی و معنوی از طفل، پرورش و سرپرستی کودک توسط پدر یا مادر و کسانی که قانون مقرر کرده است.به عبارت ساده‌تر <حضانت> به معنای نگهداری و تربیت طفل به طور کلی است و شامل هر اقدامی می‌شود که لازمه ادامه حیات انسان و پرورش جسم و روح اوست.
لذا غذا دادن به طفل، مراجعه به پزشک برای درمان بیماریش و پرداخت هزینه‌های تحصیل از جمله اقدامات متعارف برای نگهداری کودک محسوب می‌شود.
قانون مدنی در ماده 1168، حضانت را به عنوان حق و تکلیف مشترک به عهده پدر و مادر سپرده است.
حضانت قابل اسقاط و واگذاری نیست و نمی‌توان به موجب قرارداد منتقل کرد یا ضمن شرط عقد خارج لازم، آن را ساقط یا منتقل کرد بلکه تکلیفی است که قانونگذار برای حفظ مصلحت طفل و جامعه بر عهده والدین گذاشته و جز در مواردی مانند انحرافات اخلاقی و ثبوت عدم لیاقت، این حق از آنها قابل سلب نیست.
بر اساس ماده 1172 قانون مدنی، هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنهاست از نگاهداری او امتناع کند.در صورت امتناع یکی از ابوین حاکم باید به تقاضای دیگری یا تقاضای قیم یا یکی از اقربا یا به تقاضای مدعی العموم نگهداری طفل رابه هریک از ابوین که حضانت به‌عهده اوست الزام کند.
همچنین در صورتی که الزام ممکن یا مؤثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هر گاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تأمین کند.

منبع:

http://www.maavanews.ir/tabid/38/ctl/Edit/mid/384/Code/7314/Default.aspx